De nieuwe politieke verklaring van de VN over pandemieën
Op 20 september hebben onze vertegenwoordigers bij de Verenigde Naties (VN) een ‘verklaring‘ ondertekend met de titel: “Politieke verklaring van de bijeenkomst op hoog niveau van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties over preventie, paraatheid en reactie op pandemieën”
Dit werd aangekondigd als een ‘stilzwijgende procedure’, wat betekent dat staten die niet reageren, worden beschouwd als voorstanders van de tekst. Het document beschrijft een nieuw beleidstraject voor het beheer van populaties wanneer de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), de gezondheidstak van de VN, een toekomstige virusvariant tot een ‘noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang’ verklaart
De WHO merkte in 2019 op dat pandemieën zeldzaam zijn en onbeduidend in termen van totale sterfte in de afgelopen eeuw. Sindsdien heeft deze instantie besloten dat de oude normale bevolking van 2019 zich gewoon niet bewust was van de dreigende vernietiging. De WHO en het hele VN-systeem beschouwen pandemieën nu als een existentiële en immer op de loer liggende bedreiging. Dit is belangrijk omdat:
- Ze vragen om veel meer geld dan wordt uitgegeven aan welk ander internationaal gezondheidsprogramma dan ook (uw geld),
- Dit zal gigantische rijkdom opleveren voor enkele mensen die nu nauw samenwerken met de WHO en de VN,
- De volmachten die van uw regering worden gevraagd, zullen precies die antwoorden opnieuw opleggen die kort geleden de grootste toename in armoede en ziekte in ons leven hebben veroorzaakt, en
- Logischerwijs zullen pandemieën alleen vaker voorkomen als iemand van plan is ze af te roepen (dus we moeten ons afvragen wat er aan de hand is).
De medewerkers die deze Verklaring hebben opgesteld, hebben dat gedaan omdat het hun werk is. Ze werden betaald om een tekst te schrijven die duidelijk tegenstrijdig, soms misleidend en vaak vrij betekenisloos is. Ze maken deel uit van een snel groeiende industrie en de Verklaring is bedoeld om deze groei en de bijbehorende centralisatie van macht te rechtvaardigen. Het document zal vrijwel zeker worden goedgekeurd door de wereldwijde regeringen omdat, eerlijk gezegd, daar het momentum en het geld zit.
Hoewel de dertien pagina’s van de Verklaring alle kanten opgaan wat betreft realiteit en farce, zijn ze niet atypisch voor recente VN-producten. Mensen worden getraind om trigger-woorden, slogans en propagandathema’s te gebruiken (bijv. “gelijkheid”, “empowerment van alle vrouwen en meisjes”, “toegang tot onderwijs”, “hubs voor technologieoverdracht”) waar niemand tegen kan zijn zonder het risico te lopen als ontkenner, extreem-rechts of kolonialist te worden bestempeld.
De Verklaring moet worden gelezen in de context van wat deze instellingen en hun medewerkers zojuist hebben gedaan. Het is moeilijk om zo’n compendium van rechtse taal, bedoeld om de werkelijkheid te verhullen, samen te vatten, maar hopelijk zet deze korte samenvatting u aan tot nadenken. Slechtheid is geen vergissing maar een opzettelijke misleiding, dus we moeten deze duidelijk onderscheiden.
Duistere handelingen achter een sluier van licht
De volgende twee fragmenten samen vatten de interne tegenstrijdigheid van de agenda van de Verklaring en haar onthutsende schaamteloosheid en gebrek aan empathie samen:
“In dit opzicht:
pag. 3: Erkennen ook de noodzaak om ongelijkheden op gezondheidsgebied en in zijn algemeenheid aan te pakken, binnen en tussen landen,..
pag. 5: “Erkennen dat de ziekte, dood, sociaaleconomische ontwrichting en verwoesting veroorzaakt door de COVID-19 pandemie,…”
‘Erkenning’ van verwoesting is belangrijk. SARS-COV-2 werd geassocieerd met sterfte in voornamelijk welvarende landen, waar de gemiddelde leeftijd van de met Covid-geassocieerde sterfte tussen 75 en 85 jaar was. Bijna al deze mensen hadden aanzienlijke comorbiditeiten zoals obesitas en diabetes, wat betekent dat hun levensverwachting al beperkt was. Mensen die een belangrijke bijdrage leverden aan de economische gezondheid liepen een zeer laag risico, een profiel dat begin 2020 bekend was.
Deze drie jaar van sociaaleconomische verwoesting moeten daarom voor het overgrote deel worden toegeschreven aan de respons. Het virus heeft de mensen niet uitgehongerd, zoals de schrijvers van de Verklaring ons willen doen geloven. De WHO en anderen voorspelden begin 2020 een verslechtering van de ziektebestrijding, met een toename van malaria, tuberculose, hiv/aids en ondervoeding. Economische ontwrichting in lage-inkomenslanden leidt specifiek tot meer kindersterfte.
In Westerse landen is de sterfte onder volwassenen zoals verwacht gestegen wanneer de screening op kanker en hartaandoeningen afneemt en armoede en stress toenemen. Dit wetende, adviseerde de WHO eind 2019 om “in geen geval” de lockdown-achtige maatregelen voor pandemische griep op te leggen. Begin 2020 pleitten ze, onder invloed van hun sponsors, voor deze maatregelen voor Covid-19. De verklaring bevat echter geen spoor van berouw of berouw.
Niet afgeschrikt door de ongerijmdheid gaat de Verklaring verder met het beschrijven van Covid-19 als “een van de grootste uitdagingen” in de geschiedenis van de VN (pag. 6), waarbij wordt opgemerkt dat deze uitbraak op de een of andere manier resulteerde in “verergering van de armoede in al haar vormen en dimensies, waaronder extreme armoede…”. In feite wordt erkend dat dit heeft geleid tot:
“…(een) negatief effect op rechtvaardigheid, menselijke en economische ontwikkeling in alle geledingen van de samenleving, alsmede op de wereldwijde humanitaire behoeften, gendergelijkheid en de empowerment van alle vrouwen en meisjes, het genot van mensenrechten, bestaansmiddelen, voedselzekerheid en voeding, onderwijs, de ontwrichting van economieën, toeleveringsketens, handel, samenlevingen en het milieu, binnen en tussen landen, waardoor moeizaam bereikte resultaten op het gebied van ontwikkeling worden teruggedraaid en vooruitgang wordt belemmerd…” (pag. 6)
Om het nog eens duidelijk te stellen: dit gebeurt niet door een virus dat zieke ouderen treft. Het gebeurt wanneer kinderen en productieve volwassenen worden uitgesloten van school, werk, gezondheidszorg en deelname aan markten voor goederen en diensten. Dit leidt onvermijdelijk tot een economische, sociale en gezondheidsramp, waarvan armere mensen en landen met lage inkomens onevenredig de dupe worden, ver weg van de zalen van Genève en New York.
Nee, we zaten niet allemaal in hetzelfde schuitje.
Niet iedereen werd negatief beïnvloed door deze catastrofe. Mensen en bedrijven die een groot deel van het werk van de WHO en haar zusterorganisaties, zoals CEPI, Gavi en Unitaid, op het gebied van noodsituaties in de gezondheidszorg sponsoren, hadden veel baat bij het beleid waar ze zo sterk voor pleitten. Software- en farmaceutische bedrijven maakten ongekend hoge winsten, terwijl deze massale verarming zich afspeelde. De internationale agentschappen hebben ook geprofiteerd; de opbouw en werving van personeel voor deze agentschappen zijn erg actief in Genève. Filantro-kapitalisme is goed voor sommigen.
Het belangrijkste doel van de verklaring is het steunen van de voorgestelde International Health Regulation (IHR) amendementen van de WHO en het pandemie verdrag (pag. 26), die ervoor moeten zorgen dat virale uitbraken met een kleine impact zeer winstgevend kunnen blijven. Er wordt gevraagd om 10 miljard dollar extra per jaar aan nieuwe financiering om dit te ondersteunen (pag. 29). Er is een reden waarom de meeste landen wetten hebben tegen oplichting. De VN en hun organisaties vallen, fijn voor hun personeel, buiten elke nationale jurisdictie.
Op basis van de beoordelingen van hun sponsors doen de medewerkers van deze organisaties hun werk goed. Voor de rest van de mensheid is hun werk een regelrechte ramp. In 2019 zeiden ze dat er nooit een lockdown zou komen, waarna ze in 2020 van bovenaf lockdowns en mandaten verdedigden. Drie jaar lang deden ze theatraal alsof decennialange kennis over immuniteit, ziektelast en het verband tussen armoede en sterfte niet bestond.
Nu schrijven ze deze VN-verklaring om hun industrie verder te financieren via belastingbetalers die ze kortgeleden nog hebben verarmd. Ooit was het de taak van de VN om de enorme wereldbevolking te dienen, vooral de armen en kwetsbaren, maar nu is de visie van de VN in beslag genomen door publiek-private partnerschappen, de allure van Davos en een fascinatie voor vermogende individuen.
Wanneer woorden worden gebruikt om daden te verdoezelen
Terwijl de Verklaring het belang onderstreept van onderwijs voor kinderen tijdens pandemieën (pag. 23), steunden dezelfde organisaties de sluiting van scholen voor honderden miljoenen kinderen die een minimaal risico liepen door Covid-19. Onder hen bevinden zich nog enkele miljoenen meisjes die niet naar school kunnen. Onder hen zijn er nu nog enkele miljoenen meisjes die ’s nachts worden verkracht als kindbruid, en anderen die kinderarbeid verrichten. Vrouwen en meisjes werden buitenproportioneel verwijderd van onderwijs en werk. Aan hen werd niet gevraagd of ze dit beleid steunden!
De meisjes worden verkracht omdat de mensen die betaald werden om dit beleid uit te voeren, dat deden. Ze kennen de tegenstrijdigheid en de schade. Maar dit is een baan als vele andere. De enige ongewone aspecten, vanuit zakelijk oogpunt, zijn de pure amoraliteit en het gebrek aan empathie die nodig zijn om hierin uit te blinken.
Om het verwoesten van de levens van Afrikaanse kinderen te rechtvaardigen, beweert de VN dat het continent jaarlijks “meer dan 100 grote noodsituaties op het gebied van de volksgezondheid” (OP4) kent. Afrika heeft in toenemende mate last van endemische ziekten die de sterfte als gevolg van de pandemie overtreft – meer dan een half miljoen kinderen sterft elk jaar aan malaria (toegenomen door de Covid-19 lockdowns) en een vergelijkbare last door tuberculose en HIV. Daarentegen zijn de totale Covid-19 sterfgevallen in Afrika over de afgelopen 3 jaar slechts 256.000. De uitbraak van ebola in West-Afrika in 2015, de grootste recente noodsituatie vóór Covid, kostte aan 11.300 mensen het leven. MERS en SARS1 kostten wereldwijd elk minder dan 1.000 mensen het leven. Geïnduceerde armoede veroorzaakt echter wel hongersnood, verhoogt de kindersterfte en verwoest gezondheidssystemen – is dit de noodsituatie op gezondheidsgebied waar de VN naar verwijst? Of verzinnen ze gewoon dingen?
Door middel van de IHR-amendementen zullen deze agentschappen de Lockdowns, het sluiten van grenzen, verplichte medische onderzoeken en het vaccineren van jou en je familie coördineren. Hun farmaceutische sponsors verwachten redelijkerwijs nog eens honderden miljarden dollars te verdienen aan deze acties, dus we kunnen erop vertrouwen dat er noodsituaties zullen worden uitgeroepen. Door te beweren dat er alleen al in Afrika jaarlijks 100 van dergelijke gebeurtenissen zullen plaatsvinden, geven ze aan hoe deze nieuwe bevoegdheden zullen worden gebruikt. We moeten geloven dat de wereld zo in elkaar zit dat alleen het opgeven van onze rechten en soevereiniteit, ten gunste van de verrijking van anderen, ons kan redden.
De VN en de WHO erkennen dat sommigen deze onlogica in twijfel zullen trekken. Op pag. 35 karakteriseren ze zulk scepticisme als:
“gezondheidsgerelateerde verkeerde informatie, desinformatie, haatzaaien en stigmatisering”
De WHO heeft onlangs mensen die nadelige effecten van Covid-vaccins bespreken en het WHO-beleid in twijfel trekken publiekelijk gekarakteriseerd als “extreem-rechts”, “anti-wetenschappelijke agressors” en “een moordende kracht” Dit is krankzinnig. Het is de denigrerende en haatdragende taal die fascistische regimes gebruiken. De lezer moet zelf beslissen of zo’n organisatie hun vrijheid van meningsuiting mag controleren en mag bepalen wat de waarheid is.
Het is hier niet nuttig om alle 13 pagina’s met rechtse taal, tegenstrijdigheden en drogredenen in detail te bespreken. Je zult soortgelijke retoriek vinden in andere documenten van de VN en de WHO, vooral over het voorbereid zijn op een pandemie. Straight talk is in strijd met zakelijke eisen. De eerste alinea in de ‘Oproep tot Actie’ van de Verklaring zet echter de toon:
“Wij verbinden ons er daarom toe onze inspanningen op te voeren om de preventie van, de paraatheid voor en de reactie op pandemieën te versterken en de volgende acties verder uit te voeren en spreken onze vastberadenheid uit om het volgende te bereiken:
1. Versterken van regionale en internationale samenwerking, multilateralisme, mondiale solidariteit, coördinatie en bestuur op de hoogste politieke niveaus en in alle relevante sectoren, met de vastberadenheid om ongelijkheid te overwinnen en te zorgen voor duurzame, betaalbare, eerlijke, rechtvaardige, effectieve, efficiënte en tijdige toegang tot medische tegenmaatregelen, waaronder vaccins, diagnostica, therapeutica en andere gezondheidsproducten, om door middel van een multisectorale aanpak op hoog niveau aandacht te besteden aan de preventie van, de paraatheid voor en de reactie op pandemieën en andere noodsituaties op gezondheidsgebied, met name in ontwikkelingslanden;”
Er zijn er nog 48. Je hebt belasting betaald zodat iemand dat kon schrijven!
De miljoenen meisjes die ’s nachts lijden, de honderden miljoenen kinderen zijn van wie de toekomst is gestolen, de moeders van kinderen die door malaria zijn gedood en iedereen die lijdt onder de toenemende last van armoede en ongelijkheid die door deze farce is veroorzaakt, kijken toe. De Verklaring wordt getekend, net als de IGR van de WHO en het verdrag dat het ondersteunt, door de regeringen die beweren ons te vertegenwoordigen.
Oorspronkelijk gepubliceerd door Brownstone Institute
Suggest a correction
