Dlaczego wszyscy martwią się o WHO?

W ciągu ostatnich dwóch lat prawdopodobnie słyszałeś o próbie przejęcia władzy przez WHO. Oto wszystko, co musisz wiedzieć, aby zrozumieć dzisiejszy stan rzeczy.

W ciągu ostatnich dwóch lat prawdopodobnie słyszałeś o próbie przejęcia władzy przez WHO. Oto wszystko, co musisz wiedzieć, aby zrozumieć dzisiejszy stan rzeczy:

Przegląd:

Trwa budowa ogromnego i kosztownego globalnego systemu bezpieczeństwa biologicznego, który ma rzekomo poprawić naszą gotowość na przyszłe pandemie lub terroryzm biologiczny. W ramach tej procedury WHO przygotowuje dwa dokumenty: szeroką serię poprawek do istniejących Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych (2005) (IHR) oraz proponowany, całkowicie nowy traktat pandemiczny.
Bank Światowy i WHO utworzyły Fundusz Pandemiczny, czyli finansowy fundusz pośredniczący mający na celu wspieranie gotowości na całym świecie.
W miarę opracowywania nowych projektów traktatu używano wielu nazw, takich jak: Pandemic Treaty, WHO CA , Bureau Text, Pandemic Accord i Pandemic Agreement.
Negocjacje dotyczące tych dokumentów odbywają się w tajemnicy. Najnowszy dostępny projekt poprawek do IHR pochodzi z 6 lutego 2023 roku.
Najnowszy projekt traktatu pandemicznego pochodzi z 30 października 2023 roku.
Zarówno poprawki, jak i traktat mają zostać rozpatrzone do przyjęcia na 77. dorocznym posiedzeniu Światowego Zgromadzenia Zdrowia w maju 2024 roku.
Główny prawnik WHO Steven Solomon ogłosił, że stworzył prawny listek figowy, aby uniknąć upublicznienia projektu poprawek do stycznia 2024 r., zgodnie z wymogami konstytucji WHO.

W jaki sposób te projekty stałyby się prawem międzynarodowym?

Traktat wymaga do przyjęcia dwóch trzecich głosów 194 państw członkowskich Światowego Zgromadzenia Zdrowia i jest wiążący tylko dla państw, które go ratyfikowały lub zaakceptowały (art. 19 i 20 Konstytucji WHO). Może ona jednak wejść w życie w Stanach Zjednoczonych poprzez zwykły podpis, bez ratyfikacji przez Senat. [Zobacz raport CRS, „Propozycje USA dotyczące zmiany Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych„]
IHR i wszelkie poprawki do nich są przyjmowane zwykłą większością głosów i stają się wiążące dla wszystkich państw członkowskich WHO, chyba że państwo odrzuci je lub zgłosi do nich zastrzeżenia w określonych ramach czasowych (art. 21 i 22 Konstytucji WHO; art. 72 Regulaminu Światowego Zgromadzenia Zdrowia).
Jednak w ubiegłym roku poprawki do 5 artykułów IHR zostały rozpatrzone na nieprzejrzystych posiedzeniach komisji podczas 75 dorocznego spotkania, a następnie przyjęte w drodze konsensusu bez formalnego głosowania. Proces ten utrudnia obwinianie poszczególnych dyplomatów za ich głosy.
Obecny projekt poprawek do IHR zezwalałby dyrektorowi generalnemu WHO lub dyrektorom regionalnym na ogłoszenie stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym (PHEIC) lub możliwości jego wystąpienia, bez spełnienia żadnych konkretnych kryteriów (art. 12). WHO przejęłaby wówczas zarządzanie PHEIC i wydała wiążące dyrektywy dla zainteresowanych państw.
- PHEICS i potencjalne PHEIC mogłyby być ogłaszane bez zgody zainteresowanego państwa lub państw.
- Samozwańczy urzędnicy WHO (dyrektor generalny, dyrektorzy regionalni, personel techniczny) mogliby dyktować środki, w tym kwarantanny, wymogi dotyczące testów i szczepień, blokady, zamykanie granic itp.
Urzędnicy WHO nie byliby odpowiedzialni za swoje decyzje i mieliby immunitet dyplomatyczny.

Jakie są konkretne problemy związane z proponowanymi przez WHO zmianami?

Artykuł 3 proponowanych poprawek do IHR usuwa ochronę praw człowieka:

Z IHR usunięto kluczową gwarancję praw człowieka jako fundamentu zdrowia publicznego: „Wdrażanie niniejszych przepisów odbywa się z ~~pełnym poszanowaniem godności, praw człowieka i podstawowych wolności osób~~…”
Zostało to zastąpione następującym zwrotem pozbawionym znaczenia prawnego: „w oparciu o zasady sprawiedliwości, inkluzywności, spójności …”

Proponowany artykuł 43.4 IHR zauważa, że WHO może zakazać stosowania niektórych leków lub innych środków podczas pandemii, ponieważ jej „zalecenia” będą wiążące:

„WHO przedstawi zainteresowanemu Państwu-Stronie zalecenia dotyczące zmiany lub uchylenia stosowania dodatkowych środków zdrowotnych w przypadku uznania takich środków za nieproporcjonalne lub nadmierne. Dyrektor Generalny zwoła Komitet Nadzwyczajny dla celów niniejszego ustępu”

Obowiązki państw w proponowanych Poprawkach do IHR obejmowałyby:

Prowadzenie szeroko zakrojonego nadzoru biologicznego nad mikroorganizmami i ludźmi (Artykuł 5);

Monitorowanie mediów głównego nurtu i mediów społecznościowych oraz cenzurowanie „fałszywych i niewiarygodnych informacji” dotyczących wskazanych przez WHO zagrożeń dla zdrowia publicznego (art. 44.1(h)(nowy));

Pobieranie materiałów medycznych z jednego państwa do użytku przez inne państwa zgodnie z ustaleniami WHO (nowy art. 13A);

Przekazywanie własności intelektualnej do wykorzystania przez inne państwa lub strony trzecie (nowy art. 13A);

Przekazywanie danych dotyczących sekwencji genetycznej „patogenów zdolnych do wywoływania pandemii i epidemii lub innych sytuacji wysokiego ryzyka” innym krajom lub stronom trzecim, pomimo związanego z tym ryzyka (art. 44.1(f) (nowy)).

Jakie są problemy z proponowanym traktatem pandemicznym?

Wszystkie dotychczasowe projekty traktatu pandemicznego (jak również proponowane poprawki do IHR) opierają się na szeregu fałszywych założeń. Obejmują one następujące kwestie:

Konstytucja WHO stanowi, że „WHO jest organem kierującym i koordynującym międzynarodowe działania w zakresie zdrowia” Niedawno, aby uzasadnić objęcie stanowiska globalnego dyrektora ds. zdrowia, WHO nieszczerze zrezygnowała z ostatniego słowa i zaczęła twierdzić, że już jest „organem kierującym i koordynującym międzynarodowe działania w zakresie zdrowia” Ale tak nie jest i nigdy nie było. WHO zawsze była organem doradczym, odpowiadającym na prośby o pomoc ze strony państw członkowskich. Nigdy wcześniej nie była organem kierującym lub zarządzającym z uprawnieniami do rządzenia państwami członkowskimi. Oto odpowiednia część konstytucji WHO, na stronie 2:

WHOtwierdzi, że „międzynarodowe rozprzestrzenianie się chorób wymaga jak najszerszej współpracy międzynarodowej”, co ignoruje fakt, że międzynarodowe rozprzestrzenianie się może być dość ograniczone i może być zarządzane przez władze lokalne lub krajowe; ignoruje fakt, że najbardziej odpowiednie reakcje będą określane przez konkretne okoliczności, a nie przez algorytm WHO; i ignoruje fakt, że WHO ma ograniczoną wiedzę na temat chorób zakaźnych w stosunku do dużych państw narodowych.
Twierdzenie WHO jest takie, że narody będą w stanie zachować suwerenność narodową poprzez zdolność do uchwalania i egzekwowania przepisów zdrowotnych, a jednocześnie będą zobowiązane i odpowiedzialne za przestrzeganie dyrektyw WHO dotyczących zdrowia. Jest to sprzeczne i ma na celu zmylenie: jeśli WHO może narzucać swoje decyzje dotyczące zdrowia publicznego państwom członkowskim, to ona, a nie państwa, będzie miała suwerenność w zakresie zdrowia.
Ogromne koszty i cierpienia związane z COVID są obwiniane za brak gotowości. Jednak przed pandemią Stany Zjednoczone wydawały około 10 miliardów dolarów rocznie na gotowość na wypadek pandemii. Jednak w momencie wybuchu pandemii mieliśmy niewiele masek, rękawiczek, fartuchów, leków itp. Dlaczego mielibyśmy oczekiwać, że centralny organ WHO, który w 85% polega na partykularnych interesach, poradzi sobie lepiej?

Twierdzi się, że brak sprawiedliwości doprowadził do niepowodzenia w dzieleniu się lekami, szczepionkami i środkami ochrony osobistej (ŚOI) – ignorując fakt, że żaden kraj nie miał wystarczającej ilości ŚOI lub testów na początku pandemii i że to narody wstrzymujące leki generyczne dla swoich populacji spowodowały poważne niedobory leczenia. Co więcej, teraz, gdy wiemy, że szczepionki przeciwko COVID powodują negatywną skuteczność kilka miesięcy po szczepieniu (czyniąc biorców bardziej podatnymi na rozwój COVID), oczywiste jest, że narody, które były ostatnie w kolejce po szczepionki przeciwko COVID i których populacje są w większości niezaszczepione, radziły sobie ogólnie lepiej niż te, które otrzymały szczepionki dla swoich populacji. Tak zwany brak równości był dla nich fortunny!
Twierdzi się, że pandemie niezmiennie powstają na styku zwierzę-człowiek i że ich pochodzenie jest naturalne. Nie jest to prawdą w przypadku COVID i ospy małp, dwóch ostatnich ogłoszonych stanów zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, które pochodziły z laboratoriów.
Twierdzi się, że niejasno zdefiniowane „podejście One Health” może zapobiegać pandemiom, wykrywać je i łagodzić ich skutki. Jednak nadal nie jest jasne, czym jest ta strategia i nie ma dowodów na poparcie twierdzenia, że One Health oferuje jakiekolwiek korzyści w zakresie zdrowia publicznego.
Twierdzi się, że zwiększenie wychwytywania i badania „potencjalnych patogenów pandemicznych” zostanie osiągnięte bezpiecznie i przyniesie użyteczne produkty pandemiczne, co nie jest prawdą. CDC’s Select Agent Program otrzymuje rocznie 200 raportów o wypadkach, stratach lub kradzieżach potencjalnych patogenów pandemicznych z laboratoriów o wysokim stopniu hermetyzacji w Stanach Zjednoczonych: 4 zgłoszenia (i 4 potencjalne pandemie) tygodniowo! I to tylko w Stanach Zjednoczonych.
Projekty traktatu i poprawek zakładają, że producenci farmaceutyczni zgodzą się zrezygnować z niektórych praw własności intelektualnej. W rzeczywistości ani kraje rozwijające się, ani producenci farmaceutyków nie są zadowoleni z ostatniej propozycji traktatu w sprawie własności intelektualnej.
Twierdzi się, że ONZ przyjęła deklarację w sprawie gotowości na wypadek pandemii, wspierającą plan WHO z 20 września 2023 roku. W rzeczywistości 11 krajów odrzuciło procedurę deklaracji i została ona podpisana jedynie przez przewodniczącego Zgromadzenia Ogólnego ONZ, reprezentującego siebie, a nie Zgromadzenie Ogólne ONZ.
Twierdzi się, że WHO ma prawo wymagać od narodów cenzurowania „infodemii” i zezwalania jedynie na udostępnianie narracji WHO dotyczących zdrowia publicznego, co jednak narusza wolność słowa zawartą w naszej Pierwszej Poprawce.
Twierdzi się, że „ubezpieczenie” zdrowotne (ubezpieczenie) automatycznie zapewni obywatelom świata dostęp do szerokiego zakresu opieki zdrowotnej, podczas gdy głównym powodem braku dostępu do opieki zdrowotnej jest brak lekarzy i placówek, a nie brak „ubezpieczenia”

Oto kilka konkretnych przykładów tego, co jest nie tak z Traktatem:

Artykuł 3, #2. Suwerenność

„Państwa mają, zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych i ogólnymi zasadami prawa międzynarodowego, suwerenne prawo do stanowienia i wdrażania ustawodawstwa w celu realizacji swojej polityki zdrowotnej”

Język ten nie odnosi się do kwestii przejęcia przez WHO suwerenności w kwestiach zdrowotnych nad państwami za pośrednictwem tego traktatu. Jest to nieszczera próba przejęcia suwerenności przy jednoczesnym twierdzeniu, że jest inaczej.

Artykuł 3, punkt 3. Równość

„Równość obejmuje nieograniczony, sprawiedliwy, równy i terminowy dostęp do bezpiecznych, skutecznych, wysokiej jakości i przystępnych cenowo produktów i usług związanych z pandemią, informacji, technologii związanych z pandemią i ochrony socjalnej”

Jednakże art. 9 ust. 2 lit. d) stanowi, że strony będą promować „zarządzanie infodemią”, a infodemia jest zdefiniowana w art. 1 lit. c) jako fałszywe lub wprowadzające w błąd informacje. Artykuł 18, #1 nakazuje stronom „zwalczanie fałszywych, wprowadzających w błąd, dezinformacji lub dezinformacji…” We wcześniejszych wersjach WHO określiła, że tylko narracja WHO dotycząca zdrowia publicznego może być rozpowszechniana.

Artykuł 4, #3. Zapobieganie pandemii i nadzór nad zdrowiem publicznym

„Strony będą współpracować przy wsparciu Sekretariatu WHO w celu wzmocnienia i utrzymania zdolności laboratoryjnych i diagnostycznych w zakresie zdrowia publicznego, w szczególności w odniesieniu do zdolności do przeprowadzania sekwencjonowania genetycznego, nauki o danych w celu oceny ryzyka wykrytych patogenów i bezpiecznego obchodzenia się z próbkami zawierającymi patogeny oraz korzystania z powiązanych narzędzi cyfrowych”

Podczas gdy sekcja ta pomija zachęcanie do badań laboratoryjnych nad wzmocnieniem funkcji (co zostało uwzględnione we wcześniejszym projekcie Biura), nakazuje ona krajom przeprowadzanie sekwencjonowania genetycznego potencjalnych patogenów pandemicznych (tj. biologicznych środków bojowych), które znajdują i bezpieczne obchodzenie się z nimi, co wymaga laboratoriów o wysokim stopniu hermetyczności (BSL3/4). Artykuł 4 mówi również o potrzebie „rozwijania, wzmacniania i utrzymywania zdolności do (i) wykrywania, identyfikowania i charakteryzowania patogenów stwarzających znaczące ryzyko…”, co wskazuje na konieczność prowadzenia przez państwa nadzoru w celu poszukiwania takich patogenów i ich badania.

Artykuł 6, #4. Gotowość, gotowość i odporność

„Strony ustanawiają, w oparciu o istniejące ustalenia, w stosownych przypadkach, sieci genomiczne, oceny ryzyka i laboratoryjne w celu prowadzenia nadzoru i wymiany pojawiających się patogenów o potencjale pandemicznym, przy czym taka wymiana odbywa się zgodnie z warunkami i zasadami określonymi w art. 12″ Artykuł 1 (h) definiuje ” patogen o potencjale pandemicznym” jako każdy patogen, który został zidentyfikowany jako zakażający ludzi i który jest potencjalnie wysoce zakaźny i zdolny do szerokiego, niekontrolowanego rozprzestrzeniania się w populacjach ludzkich oraz wysoce zjadliwy, przez co może powodować znaczną zachorowalność i / lub śmiertelność u ludzi”

Dlaczego WHO wymaga od narodów znalezienia potencjalnych patogenów pandemicznych (a.k.a. biologicznych środków bojowych) i dostarczenia zarówno próbek biologicznych, jak i sekwencji genetycznych patogenów do WHO, gdzie będą one udostępniane firmom farmaceutycznym, ośrodkom badawczym i instytucjom akademickim, a także innym możliwym podmiotom? Mają również udostępniać sekwencje genetyczne w Internecie, gdzie hakerzy mogliby uzyskać sekwencje i wyprodukować biologiczne środki bojowe. Takie zachowanie jest jednak zabronione przez rezolucję Rady Bezpieczeństwa nr 1540.

Artykuł 8, #3. Monitorowanie gotowości i przeglądy funkcjonalne

„Strony, w oparciu o istniejące narzędzia, opracują i wdrożą integracyjny, przejrzysty, skuteczny i wydajny system monitorowania i oceny zapobiegania, gotowości i reagowania na pandemię”

Jednak 4 różne systemy monitorowania („narzędzia” – patrz grafika poniżej) zostały wykorzystane do oceny gotowości narodów na pandemie i wszystkie 4 nie przewidziały, jak dobrze sobie poradzą, gdy pojawi się COVID. Nie ma potwierdzenia niepowodzeń naszych narzędzi oceny ani dyskusji na temat tego, czy istnieją jakiekolwiek przydatne narzędzia oceny. Nasuwa się pytanie, dlaczego, skoro nasze środki oceny postępów w walce z pandemiami zawiodły, uważamy, że podobne wysiłki mogą zakończyć się sukcesem w przyszłości?

Artykuł 10, #1 (d). Zrównoważona produkcja

„Strony zachęcają podmioty, w tym producentów w ramach ich odpowiednich jurysdykcji, w szczególności tych, którzy otrzymują znaczne finansowanie publiczne, do udzielania, z zastrzeżeniem wszelkich istniejących ograniczeń licencyjnych, na wspólnie uzgodnionych warunkach, niewyłącznych nieodpłatnych licencji dowolnym producentom, w szczególności z krajów rozwijających się, na korzystanie z ich własności intelektualnej i innych chronionych substancji, produktów, technologii, know-how, informacji i wiedzy wykorzystywanych w procesie opracowywania i produkcji produktów związanych z pandemią, w szczególności w zakresie diagnostyki przedpandemicznej i pandemicznej, szczepionek i środków terapeutycznych do stosowania w uzgodnionych krajach rozwijających się”

Ta i powiązane sekcje są prawdopodobnie tym, co sprawia, że organizacje farmaceutyczne są tak zdenerwowane obecnym projektem Traktatu.

Artykuł 12, #4 (a) i (2) Dostęp i podział korzyści

„Upload the genetic sequence of such WHO PABS (Pathogen Access and Benefits System) material to one or more publicly accessible databases of its choice, provided that the database has put in place an appropriate arrangement with respect to WHO PABS material.”

Traktat wymaga dzielenia się patogenami oraz potrzeby identyfikacji i przesyłania ich sekwencji genetycznych online, gdzie będą one dostępne. Można to również nazwać rozprzestrzenianiem środków broni biologicznej, co jest ogólnie uważane za przestępstwo. W Stanach Zjednoczonych „czynniki selektywne” to te, które mają potencjał pandemiczny, a program czynników selektywnych jest zarządzany przez CDC i USDA. Ze względów bezpieczeństwa CDC musi wydać pozwolenie na transfer wybranych czynników. Jednak zasady dotyczące czynników selektywnych są ignorowane w traktacie WHO, który wymaga transferu czynników mogących wywołać ogólnoświatową pandemię. W oczywisty sposób starając się pominąć istniejące zasady, projekt stwierdza w artykule 12, #8.

„Strony zapewnią, że taki system jest spójny, wspiera i nie jest sprzeczny z celami Konwencji o różnorodności biologicznej i Protokołu z Nagoi do niej. System WHO PABS zapewni pewność i jasność prawną dostawcom i użytkownikom materiałów WHO PABS.”

Artykuł 13, punkt 3 (e). Globalny łańcuch dostaw i logistyka (SCL)

„Warunki sieci SCL WHO obejmują: ułatwianie negocjowania i uzgadniania zobowiązań do zakupu z wyprzedzeniem oraz umów dotyczących zamówień na produkty związane z pandemią.”

Zobowiązania do zakupu z wyprzedzeniem to umowy, które zobowiązują kraje do zakupu produktów na wypadek pandemii z wyprzedzeniem, bez uprzedzenia. Ani producent, ani państwo-strona nie wiedzą, co nadchodzi, ale gdy WHO wyda oświadczenie o pandemii, umowy zostaną aktywowane, a rząd USA będzie musiał kupić to, co wyprodukuje producent. Pandemia świńskiej grypy w 2009 roku stanowi użyteczny przykład. Zobowiązania do zakupu z wyprzedzeniem doprowadziły do zakupu dziesiątek miliardów szczepionek w Ameryce Północnej i Europie na grypę, która była mniej dotkliwa niż zwykle. Szczepionka Pandemrix marki GSK doprowadziła do ponad 1300 przypadków ciężkiej narkolepsji, głównie u nastolatków. Szybka produkcja szczepionek, w przypadku której zyski są gwarantowane, a odpowiedzialność uchylona, nigdy nie była korzystna dla konsumentów.

Artykuł 14. Wzmocnienie regulacyjne

Kraje mają zharmonizować swoje wymogi regulacyjne, przyspieszyć zatwierdzanie i autoryzację oraz zapewnić ramy prawne wspierające zatwierdzanie w nagłych wypadkach. Zachęca to do prześcigania się w standardach zatwierdzania leków i szczepionek, szczególnie w sytuacjach kryzysowych.

Ten artykuł został ponownie opublikowany na stronach Substack Meryl Nass

Więcej informacji:

Proponowane przez WHO zmiany zwiększą liczbę pandemii wywołanych przez człowieka, autor: Meryl Nass M.D.

zobacz także publikacje DOOR TO FREEDOM:

Co kraje mogą teraz zrobić, aby spowolnić WHO? (PDF do pobrania)

Zebrane projekty poprawek do IHR

Zebrane projekty traktatów pandemicznych

Suggest a correction