Badanie twierdzi, że COVID spowodował więcej uszkodzeń serca niż szczepionki – oto, co autorzy się pomylili
W badaniu z 2023 r. przyznano, że szczepionki mRNA przeciwko COVID-19 powodują zapalenie mięśnia sercowego, ale twierdzono, że wirus COVID-19 był nawet bardziej szkodliwy niż szczepionka. Niedawny, bardziej szczegółowy przegląd danych wykazał jednak, że prawdopodobnie jest odwrotnie.
Pomimo znanych skutków ubocznych szczepionek mRNA COVID-19, niektóre badania(tutaj, tutaj i tutaj) i strony internetowe poświęcone zdrowiu(tutaj, tutaj i tutaj) twierdzą, że niezależnie od niekorzystnych skutków szczepień, bycie niezaszczepionym jest gorsze.
W jednym z takich badań dr Christian Mueller i jego współautorzy stwierdzili, że wirus COVID-19 – a nie szczepionka – był odpowiedzialny za większe zapalenie mięśnia sercowego lub uszkodzenie mięśnia sercowego niż szczepionka.
Kiedy jednak dr Rainer Johannes Klement, fizyk ze szpitala Leopoldina w Schweinfurcie w Niemczech, i Harald Walach, psycholog kliniczny i szef Change Health Institute w Bazylei w Szwajcarii, ponownie przeanalizowali dane Muellera, odkryli, że podczas gdy koronawirusy mogą powodować zapalenie mięśnia sercowego, szczepionki CO VID-19 powodują co najmniej tyle samo lub więcej.
Artykuł Klementa ukazał się w wydaniu The Egyptian Health Journal z 1 lutego.
Badanie Muellera
Mueller postanowił określić ilościowo i porównać zapalenie mięśnia sercowego u osób zaszczepionych i niezaszczepionych oraz wyjaśnić możliwe mechanizmy.
Aby zbadać te mechanizmy, naukowcy przetestowali badanych pod kątem przeciwciał przeciwko antagoniście receptora interleukiny-1 (IL-1RA), nukleoproteinie SARS-CoV-2, wirusowemu białku szczytowemu i 14 cytokinom zapalnym.
Ponieważ żadna z tych miar nie różniła się między badanymi grupami, kwestia „mechanizmu” pozostała nierozstrzygnięta.
Aby ocenić zapalenie mięśnia sercowego, badacze przetestowali 777 pracowników szpitali (mediana wieku 37 lat, 69,5% kobiet) pod kątem sercowej troponiny T jeden i trzy dni po otrzymaniu dawki przypominającej mRNA-1273. Kardiolodzy zazwyczaj przepisują ten test po podejrzeniu zawału serca w celu ilościowego określenia zakresu i czasu trwania uszkodzenia serca.
Spośród 40 pacjentów (5,1%) z podwyższonym poziomem troponiny w dniu 3, u 22 (2,8%) zdiagnozowano zapalenie mięśnia sercowego, przy czym 20 przypadków wystąpiło u kobiet, a dwa u mężczyzn.
Naukowcy poinformowali, że wśród tych pacjentów podwyższenie troponiny było łagodne i tymczasowe i nie wiązało się z nieprawidłowościami określonymi w elektrokardiogramie. Żaden z pacjentów nie doświadczył „poważnych niepożądanych zdarzeń sercowych” w ciągu 30 dni od otrzymania zastrzyku.
Zespół Muellera doszedł do wniosku:
- COVID-19 wiąże się ze znacznie wyższym ryzykiem zapalenia mięśnia sercowego, które
[sic] - Zapalenie mięśnia sercowego związane z zakażeniem COVID-19 wykazało wyższą śmiertelność niż zapalenie mięśnia sercowego związane ze szczepieniem mRNA.
- Przed szczepionką COVID-19 były
[sic] [sic]
Jeden ze współautorów Mueller miał powiązania handlowe z firmami diagnostycznymi. Inny otrzymał wcześniej wynagrodzenie od producentów diagnostyki i szczepionek. Mueller miał relacje z firmami diagnostycznymi, farmaceutycznymi i szczepionkowymi w czasie, gdy pisał artykuł.
Gdzie Mueller popełnił błąd?
Jednym ze sposobów pomiaru efektów leczenia jest porównanie wyników, na przykład ciśnienia krwi, u tych samych pacjentów przed i po leczeniu oraz przedstawienie wyników przed i po leczeniu.
Chociaż opcja ta była znana badaczom medycznym i była dla niego dostępna, Mueller nie skorzystał z niej – albo dlatego, że nie pomyślał o pomiarze poziomu troponiny przed wzmocnieniem, albo z jakiegoś powodu zdecydował się ich nie zgłaszać, być może dlatego, że nie były one zgodne z jego innymi wynikami.
Zamiast tego jego zespół przyjął podejście, które wymagało dwóch dobrze dopasowanych grup badawczych. Chociaż Mueller twierdził, że grupy placebo i kontrolne spełniały ten wymóg, różniły się one pod względem cechy, która miała największe znaczenie: zdrowia serca.
Osoby zaszczepione, które miały aktualne lub niedawne problemy z sercem, zostały wykluczone z badania, podczas gdy wszystkie osoby z grupy kontrolnej właśnie trafiły do szpitala z objawami sercowymi, a zatem były już bardziej narażone na zapalenie mięśnia sercowego.
Klement i Walach znaleźli więcej nieprawidłowości w artykule Muellera.
Swoją krytykę rozpoczęli od zacytowania trzech badań z 2021 r. dotyczących zapalenia mięśnia sercowego wywołanego szczepionką COVID-19(tutaj, tutaj i tutaj). Wszystkie trzy badania wykazały, że zapalenie mięśnia sercowego stało się problemem wkrótce po wprowadzeniu szczepionki COVID-19.
Omówiono szczegółowo trzy dokumenty:
- Niemieckie badanie autopsyjne z 2023 r. dotyczące 25 nieoczekiwanych zgonów w ciągu 20 dni od szczepienia COVID-19 wykazało ostre zapalenie mięśnia sercowego jako najbardziej prawdopodobną przyczynę śmierci w czterech przypadkach.
- W raporcie z 2023 r. dotyczącym zapalenia mięśnia sercowego u 303 nieszczepionych i 700 zaszczepionych osób bezobjawowych stwierdzono znacznie większe uszkodzenia u zaszczepionych, utrzymujące się do 180 dni po szczepieniu.
- Jedno z pierwszych badań autopsyjnych, badanie prowadzone przez Hindusów w oparciu o dane Światowej Organizacji Zdrowia dotyczące nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii, wykazało 2,1-krotny wzrost ryzyka zatrzymania akcji serca, 2,7-krotny wzrost ryzyka ostrego zawału serca, 2,6-krotny wzrost ryzyka podwyższonego poziomu troponiny i 7,3-krotnie wyższy poziom D-dimeru w przypadku szczepień przeciwko COVID-19 w porównaniu ze stosowaniem innych leków.
Badania te zdecydowanie sugerują, że zapalenie mięśnia sercowego stało się problemem dopiero po wprowadzeniu szczepionek mRNA. Zaprzeczają one stwierdzeniu Muellera, że „zakres uszkodzenia mięśnia sercowego związanego z zakażeniem COVID-19 był znacznie wyższy niż obserwowany w tym badaniu aktywnego nadzoru po szczepieniu przypominającym”
Według Klementa i Walacha stwierdzenie to jest błędne z dwóch powodów.
Po pierwsze, oprócz braku równoważności stanu zdrowia serca osób kontrolnych i badanych, Mueller zignorował znacznie większą liczbę zakażonych COVID-19, niehospitalizowanych, nieszczepionych osób z (przypuszczalnie) znacznie niższymi poziomami troponin w porównaniu z pacjentami trafiającymi do szpitala z objawami ze strony serca.
Po drugie, Klement i Walach argumentowali, że wpływ zapalenia mięśnia sercowego na zdrowie publiczne zależy nie tylko od częstości występowania lub wskaźnika w badanych grupach, ale także od wielkości tych grup. Znaczenie ma to, że niższy wskaźnik zachorowalności w bardzo dużej grupie (zaszczepionych) jest bardziej znaczący niż nieco wyższy wskaźnik w bardzo małej grupie (osoby zakażone COVID-19).
Na tej podstawie Klement i Walach oszacowali liczbę przypadków zapalenia mięśnia sercowego wśród wszystkich niemieckich hospitalizacji z powodu COVID-19 na 27 467, a wśród osób zaszczepionych na 1,97 miliona.
W rezultacie, niezależnie od ciężkości zapalenia mięśnia sercowego, wśród zaszczepionych było 71,7 razy więcej przypadków zapalenia mięśnia sercowego niż wśród osób hospitalizowanych z powodu COVID-19.
W podobnej analizie dla Szwajcarii oszacowano 169 960 przypadków zapalenia mięśnia sercowego wśród zaszczepionych w porównaniu z 8 179 wśród osób hospitalizowanych z powodu COVID-19. Chociaż nie jest to tak dramatyczne, jak niemieckie szacunki, nadal pokazuje to znacznie częstsze występowanie uszkodzeń serca wśród zaszczepionych w porównaniu z hospitalizowanymi.
W artykule z czerwca 2021 r. Walach, Klement i holenderski analityk danych Wouter Aukema stwierdzili, że na podstawie 700 działań niepożądanych, 16 poważnych skutków ubocznych i 4,11 zgonów na każde 100 000 szczepień, szczepionki COVID-19 zostały wydane z niewystarczającymi danymi dotyczącymi bezpieczeństwa.
Autorzy stwierdzili, że stosunek ryzyka do korzyści dla szczepionek mRNA nie sumuje się, ponieważ „na trzy zgony, którym zapobiegły szczepienia, musimy zaakceptować dwa spowodowane przez szczepienia„
Mueller powiedział The Defender za pośrednictwem poczty elektronicznej:
„Nasze badanie ujawnia istotny brak prospektywnych danych dotyczących bezpieczeństwa szczepionek przeciwko COVID-19. Biorąc pod uwagę wielkość zaszczepionej populacji w porównaniu ze znacznie mniejszym odsetkiem populacji, która została zarażona i rozwinęła objawy, w tym niewielki odsetek z możliwym uszkodzeniem serca, nasze ustalenia powinny pozostać jakościowo solidne „
T17/03/2024RP
Suggest a correction
