Πανδημική ετοιμότητα και ο δρόμος προς τον διεθνή φασισμό

Ο ευρύς ορισμός του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την υγεία περιλαμβάνει τη σωματική, ψυχική και κοινωνική ευημερία. Εκφράζεται ξεκάθαρα στο καταστατικό του 1946 μαζί με τις έννοιες της κοινοτικής συμμετοχής και της εθνικής κυριαρχίας και αντανακλά την κατανόηση ενός κόσμου που αναδύεται από αιώνες αποικιοκρατικής καταπίεσης και την επαίσχυντη διευκόλυνση του φασισμού από τη βιομηχανία δημόσιας υγείας. Η πολιτική υγείας θα έπρεπε να είναι ανθρωποκεντρική, στενά συνδεδεμένη με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αυτοδιάθεση.

 Η απάντηση στον COVID-19 κατέδειξε πώς αυτά τα ιδανικά έχουν ανατραπεί. Δεκαετίες αυξανόμενης χρηματοδότησης στο πλαίσιο συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα έχουν διαβρώσει τη βάση της παγκόσμιας δημόσιας υγείας. Η αντίδραση στον COVID-19, που προοριζόταν για έναν ιό που στόχευε κατά κύριο λόγο τους ηλικιωμένους, αγνόησε τους κανόνες της διαχείρισης επιδημιών και τα ανθρώπινα δικαιώματα για να θεσπίσει ένα καθεστώς καταστολής, λογοκρισίας και εξαναγκασμού που θυμίζει τα συστήματα εξουσίας και διακυβέρνησης που είχαν καταδικαστεί προηγουμένως.

Χωρίς να σταματήσει και να εξετάσει το κόστος, η βιομηχανία δημόσιας υγείας αναπτύσσει διεθνή μέσα και διαδικασίες που θα εδραιώσουν αυτές τις καταστροφικές πρακτικές στο διεθνές δίκαιο. Η δημόσια υγεία, που παρουσιάζεται ως μια σειρά από καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για την υγεία, χρησιμοποιείται για άλλη μια φορά για να διευκολύνει μια φασιστική προσέγγιση της κοινωνικής διαχείρισης.

Οι ωφελημένοι θα είναι οι εταιρείες και οι επενδυτές, τους οποίους η απόκριση στον COVID-19 εξυπηρέτησε καλά. Τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ατομική ελευθερία, όπως και υπό προηγούμενα φασιστικά καθεστώτα, θα χαθούν. Ο κλάδος της δηµόσιας υγείας πρέπει να αφυπνιστεί επειγόντως για τον µεταβαλλόµενο κόσµο στον οποίο εργάζεται, αν πρόκειται να αναλάβει ρόλο στη διάσωση της δηµόσιας υγείας αντί να συµβάλει στην υποβάθµισή της.

Διαβάστε το παρακάτω άρθρο στα ελληνικά.

Suggest a correction