Ο ΠΟΥ αγνοεί – ή παραποιεί εν γνώσει του – τα δικά του δεδομένα για τον COVID

Ενώ παραπλανούν σκόπιμα τις χώρες και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με ισχυρισμούς ότι ο κίνδυνος πανδημιών αυξάνεται ραγδαία, οι ηγέτες του ΠΟΥ έχουν πλήρη επίγνωση ότι οι θάνατοι από μολυσματικές ασθένειες και πανδημίες τους περασμένους αιώνες μειώθηκαν και μειώνονται ακόμη και τώρα.

Δημοσιεύθηκε στην The Defender 29 Μαΐου 2024, από τον David Bell, Brownstone institute

Θα ήταν ευκολότερο να αγνοήσουμε τις διαβουλεύσεις της Παγκόσμιας Συνέλευσης Υγείας (ΠΣΥ) στη Γενεύη αυτή την εβδομάδα, αλλά η εναρκτήρια ομιλία του Γενικού Διευθυντή, Tedros Ghebreyesus, αξίζει μια απάντηση.

Τόσο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) όσο και ο διευθυντής του είναι εντελώς αποκομμένοι από την πραγματικότητα, καταδεικνύοντας πόσο επικίνδυνος και ακατάλληλος για το σκοπό του έχει γίνει ο ΠΟΥ.

Είναι σαφές ότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος να προχωρήσει οποιαδήποτε ψηφοφορία για οτιδήποτε σημαντικό που μπορεί να κληθεί να εφαρμόσει ο ΠΟΥ την ερχόμενη εβδομάδα των διαβουλεύσεων του ΠΟΥ.

Η έμφαση του Tedros δόθηκε στις πανδημίες και στις παραπαίουσες συμφωνίες που αποσκοπούν στην αντιμετώπιση του κινδύνου τους, στη νέα συμφωνία για την πανδημία και στις τροποποιήσεις των Διεθνών Υγειονομικών Κανονισμών (ΔΥΚ).

Ενώ αυτές είναι αποδυναμωμένες και η συμφωνία για την πανδημία μπορεί να μην φτάσει καν σε ψηφοφορία, η συνεχής αιτιολόγησή του για την επικέντρωση μεγαλύτερου συντονισμού και εξουσίας στον ΠΟΥ λέει πολλά για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε.

Η περίοδος COVID-19 είχε ως αποτέλεσμα, όπως σημειώνει ο Tedros στην ομιλία του, έως και 20 εκατομμύρια επιπλέον θανάτους. Οι πολιτικές που υποστηρίχθηκαν από τον ΠΟΥ το πέτυχαν αυτό, για έναν ιό του οποίου η θνησιμότητα σημειώθηκε κυρίως σε χρόνια πάσχοντες άνω των 75 ετών.

Ο ΠΟΥ σημειώνει ότι μόλις πάνω από 7 εκατομμύρια από αυτούς τους θανάτους αποδίδονται άμεσα στον ιό. Πολλοί από τους υπόλοιπους 13 εκατομμύρια θανάτους συνέβησαν σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, σε πληθυσμούς όπου λιγότερο από το 1% των ανθρώπων είναι άνω των 75 ετών και οι μισοί είναι κάτω των 20 ετών, όπως αυτοί της υποσαχάριας Αφρικής.

Αυτό είναι ένα συγκλονιστικό, τρομακτικό, αδέξιο και απολύτως προβλέψιμο επίτευγμα. Ωστόσο, πρόκειται να γίνει πολύ χειρότερο.

Οι πολιτικές που προώθησε ο ΠΟΥ έκλεισαν τις γραμμές εφοδιασμού, έκλεισαν τους χώρους εργασίας δεκάδων εκατομμυρίων μεροκαματιάρηδων, σταμάτησαν τα ταξίδια και τα έσοδα από τον τουρισμό στα οποία βασίζονται εκατομμύρια άνθρωποι με χαμηλό εισόδημα, έκλεισαν τις αγορές και έσπρωξαν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε ακραία φτώχεια.

Αύξησαν την υπερχρέωση των εθνών παγκοσμίως, με άμεσες επιπτώσεις στην παιδική θνησιμότητα και στην ικανότητα ανάπτυξης των μελλοντικών οικονομιών.

Όπως προέβλεψε ο ίδιος ο ΠΟΥ, οι θάνατοι από ελονοσία και φυματίωση αυξήθηκαν και θα συνεχίσουν να αυξάνονται, καθώς επιπτώσεις της αυξανόμενης φτώχειας γίνονται αισθητές.

Η χρηματοδότηση για βασικά προγράμματα υγιεινής και διατροφής μειώθηκε, καθώς ο ΠΟΥ πίεσε για τη μετατόπιση της χρηματοδότησης σε μαζικούς εμβολιασμούς σε χώρες με νεαρούς πληθυσμούς για μια ασθένεια των ηλικιωμένων στην οποία είχαν ήδη ανοσία, υποστηριζόμενος με ειλικρινά ανόητα συνθήματα που έχουν περισσότερο σχέση με τη διαφήμιση παρά με τη δημόσια υγεία, όπως “Κανείς δεν είναι ασφαλής μέχρι να είναι όλοι ασφαλείς“.

Με το κλείσιμο των σχολείων, για έως και δύο χρόνια σε ορισμένες χώρες, ο κόσμος εγκλωβίστηκε στη φτώχεια και στην ανισότητα μεταξύ των γενεών, βλάπτοντας σε συντριπτικό βαθμό εκατοντάδες εκατομμύρια παιδιά που διατρέχουν τον μεγαλύτερο μελλοντικό κίνδυνο.

Η παιδική εργασία αυξήθηκε, και έως και 10 εκατομμύρια επιπλέον ανήλικα κορίτσια αναγκάζονται να παντρευτούν με τη φτώχεια και την κακοποίηση που αυτό συνεπάγεται. Όταν ο Tedros δηλώνει στην εναρκτήρια ομιλία του στη ΠΣΥ ότι “όλος ο κόσμος πιάστηκε όμηρος”, σε αυτό θα πρέπει να αναφέρεται.

Ο κόσμος πιάστηκε όμηρος από τους απαράδεκτους ανθρώπους που ανέλαβαν τη δημόσια υγεία, χρησιμοποίησαν τον ΠΟΥ ως εργαλείο με τη συγκατάθεση της ηγεσίας του και κέρδισαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια μέσω αυτών των βλαβών που επιβλήθηκαν σε άλλους. Πράγματι, όπως σημειώνει ο Τέντρος, “ο covid επηρέασε τους πάντες”.

Εν μέσω όλης αυτής της ρητορικής, ο ΠΟΥ αγνοεί πλήρως, και συνειδητά παραποιεί, αυτά που του λένε τα δικά του δεδομένα σχετικά με τον κίνδυνο φυσικών πανδημιών.

Ενώ παραπλανούν σκόπιμα τις χώρες και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με ισχυρισμούς ότι ο κίνδυνος πανδημιών αυξάνεται ραγδαία, έχουν πλήρη επίγνωση ότι οι θάνατοι από μολυσματικές ασθένειες, και πανδημίες, μειώθηκαν τους προηγούμενους αιώνες και μειώνονται ακόμα και τώρα.

Οι βάσεις δεδομένων και οι αναφορές σε εκθέσεις του ΠΟΥ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Ανεξάρτητης Ομάδας Υψηλού Επιπέδου της G20 το πιστοποιούν αυτό.

Οι αιτίες των θανάτων από μολυσματικές ασθένειες περιστρέφονται κυρίως γύρω από την κακή διατροφή, την υγιεινή και τις γραμμές εφοδιασμού με βασικά φάρμακα. Όλα αυτά, που βελτιώνονται πριν από το 2020, τίθενται τώρα σε κίνδυνο.

Το να προσποιούμαστε ότι οι νέες διαγνωστικές τεχνολογίες που μας επιτρέπουν να διακρίνουμε μικρά κρούσματα ιών από το φθίνον υπόβαθρο συνιστούν αυξημένο κίνδυνο είναι μια πλάνη για τη δημόσια υγεία που σίγουρα πρέπει να είναι σκόπιμη.

Όταν ο Tedros δηλώνει ότι οι ομάδες σύνταξης των κειμένων για την πανδημία “λειτούργησαν εν μέσω ενός χείμαρρου παραπληροφόρησης και ψευδών ειδήσεων“, έχει δίκιο, αλλά αυτή δεν προερχόταν από την πηγή που υποδεικνύει.

Έτσι, όταν μας λένε ότι “ο κόσμος ήταν απροετοίμαστος” για τον COVID-19, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι ήμασταν απροετοίμαστοι για την υφαρπαγή εξουσίας του ΠΟΥ και της πολιτικής δημόσιας υγείας, για έναν ιό που είχε ποσοστό θνησιμότητας στις περισσότερες χώρες ελάχιστα διαφορετικό από τη γρίπη.

Το να προσποιούμαστε ότι οι θάνατοι από “λοκνταόυν” οφείλονταν στον COVID-19 προσθέτει στην τρέχουσα άρνηση της πραγματικότητας. Το λοκνταόυν ήταν και πρέπει να παραμείνει ένας όρος που περιγράφει φυλάκιση.

Στη δημόσια υγεία έχει προωθηθεί από εκείνους που κατέληξαν να κερδίζουν από την πανωλεθρία του COVID-19: ιδιωτικούς και εταιρικούς χρηματοδότες και τους οπαδούς τους. Υπάρχει λόγος για τον οποίο η δημόσια υγεία προηγουμένως έδινε έμφαση στην ειλικρινή ανταλλαγή μηνυμάτων και στην ατομική επιλογή.

Εάν ο κόσμος πρόκειται να αντιμετωπίσει πραγματικά τον κίνδυνο που παρουσιάζεται από μια επανάληψη του COVID-19, τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσει καλύτερα την αιτία του – η οποία φαίνεται όλο και πιο πιθανό να ήταν μια εργαστηριακή διαρροή από την έρευνα gain-of-function. Τίποτα στα κείμενα της προτεινόμενης συμφωνίας για την πανδημία ή των τροποποιήσεων των ΔΥΚ δεν αναφέρεται καν σε αυτό.

Η δαπάνη δεκάδων δισεκατομμυρίων ετησίως σε ένα δίκτυο επιτήρησης για φυσικές απειλές θα εξαθλιώσει εκατομμύρια ανθρώπους και θα εκτρέψει κονδύλια από ασθένειες με πολύ μεγαλύτερο βάρος, αλλά δεν θα κάνει τίποτα για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των ερευνητικών εργαστηρίων που πληρώνονται για να ενισχύσουν την μεταδοτικότητα του ιού στον άνθρωπο.

Το προτεινόμενο σύστημα PABS στη συμφωνία για την πανδημία, στο πλαίσιο του οποίου ο ΠΟΥ θα επιβλέπει την αυξημένη διέλευση παθογόνων μικροοργανισμών μεταξύ εργαστηρίων και φαρμακευτικών εταιρειών που συνεργάζονται με τον ΠΟΥ, πιθανόν να αυξήσει περισσότερο τον κίνδυνο παρά να τον μειώσει.

Μπορούμε όλοι να είμαστε ανακουφισμένοι που τα προτεινόμενα κείμενα για την πανδημία έχουν αποδυναμωθεί από τις εξωφρενικές αρχικές εκδοχές τους και η συμφωνία για την πανδημία είναι ανέτοιμη σε αυτή τη σύνοδο του ΠΟΥ.

Ωστόσο, οποιοσδήποτε αυξημένος συντονισμός της εξουσίας στα χέρια του ΠΟΥ, στην παρούσα κατάστασή του, είναι επικίνδυνος. Ο κόσμος έχει υποστεί αρκετή ζημιά τα τελευταία τέσσερα χρόνια μέσω της παραπλάνησης και της σκόπιμης παραπληροφόρησης από έναν διεθνή οργανισμό που γνώριζε πολύ καλά τι συμβαίνει.

Έως ότου αντιμετωπιστούν οι βαθύτερες αιτίες, συμπεριλαμβανομένης της ολοένα αυξανόμενης επιρροής στην οργάνωση από ιδιώτες και εταιρικές οντότητες, καθώς και οι κραυγαλέες συγκρούσεις συμφερόντων σε σχετικές συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, όπως η Gavi και η CEPI, ο κόσμος παραμένει πράγματι σε αυξανόμενο κίνδυνο επανάληψης της καταστροφής στην οποία υποβλήθηκε πρόσφατα.

Πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσουμε τους λόγους για τους οποίους η διεθνής δημόσια υγεία αφορά πλέον το κέρδος και τον συγκεντρωτισμό και όχι την υγεία των πληθυσμών. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί υπό την τρέχουσα εκδοχή του ΠΟΥ και δεν εμφανίζεται στην ημερήσια διάταξη της ΠΣΥ.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια μαζική άρνηση της πραγματικότητας από τον ΠΟΥ και την ηγεσία του. Έως ότου αυτό διορθωθεί, οι όποιες ψηφοφορίες της ΠΣΥ που παραχωρούν περαιτέρω εξουσίες ή εποπτεία στον ΠΟΥ είναι απίθανο να είναι προς το συμφέρον του παγκόσμιου πληθυσμού ή των κρατών τους.

Suggest a correction