Ορισμένοι τύποι εμβολίων συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο άλλων λοιμώξεων

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα εμβόλια που δεν περιέχουν ζωντανό ή εξασθενημένο παθογόνο, ενώ είναι αποτελεσματικά κατά της στοχευόμενης λοίμωξης, μπορεί επίσης να αυξήσουν τον κίνδυνο μη στοχευμένων λοιμώξεων, ιδίως στα κορίτσια.

Οι συγγραφείς μιας προτυπωμένης ανασκόπησης διαπίστωσαν “αδιάσειστα στοιχεία” ότι οι μη συγκεκριμένες επιδράσεις (ΜΣΕ) στο ανοσοποιητικό σύστημα που εμφανίζονται μετά τον εμβολιασμό μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο λοίμωξης από παθογόνα από τα οποία το εμβόλιο δεν σχεδιάστηκε για να προστατεύσει, και μπορεί επίσης να αυξήσουν τον κίνδυνο λοίμωξης από φαινομενικά άσχετες αιτίες.

Σύμφωνα με την ανασκόπηση των χρησιμοποιούμενων σήμερα εμβολίων, τα εμβόλια με ζώντα παθογόνα σχετίζονται με θετικές ΜΣΕ – αυξημένη προστασία έναντι μη στοχευμένων λοιμώξεων.

Ωστόσο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι άλλοι τύποι εμβολίων τείνουν να προκαλούν αρνητικές ΜΣΕ, συμπεριλαμβανομένης της υψηλότερης ευαισθησίας σε άλλες λοιμώξεις και του σχετικού θανάτου. Η επίδραση αυτή ήταν πιο αξιοσημείωτη στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Η ανασκόπηση, από τους Alberto Rubio-Casillas κ.ά., είναι υπό έκδοση και η διορθωμένη απόδειξη δημοσιεύθηκε online στις 29 Δεκεμβρίου 2023 στο Vaccine.

Ιστορικά, η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των εμβολίων επικεντρώθηκε αποκλειστικά στην ικανότητα του προϊόντος να προστατεύει από μία συγκεκριμένη ασθένεια (ή πολλαπλές συγκεκριμένες ασθένειες στην περίπτωση πολυδύναμων εμβολίων). Σε αυτό το πλαίσιο, ο στοχοποιημένος μολυσματικός παράγοντας αναφέρεται ως “ομόλογος” στόχος ή παθογόνο, ενώ οι μη στοχοποιημένοι παθογόνοι παράγοντες είναι “ετερόλογοι”.

Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των εμβολίων εξασθενεί, καθώς συσσωρεύονται ανεκδοτολογικά, επιδημιολογικά και ανοσολογικά στοιχεία που δείχνουν ότι πολλά εμβόλια έχουν επίσης θετικές ή αρνητικές ΜΣΕ.

Πολλά μη εμβολιαστικά φαρμακευτικά προϊόντα έχουν επίσης θετικές και αρνητικές ΜΣΕ που αναφέρονται ως “επιδράσεις εκτός στόχου”. Οι αρνητικές εκτός στόχου επιδράσεις – “παρενέργειες” – συνήθως περιλαμβάνουν τοξικότητα η οποία, σε πολλές περιπτώσεις, περιορίζει τη χρήση του φαρμάκου, την ασφαλή δοσολογία ή το ποια φάρμακα μπορούν να συνταγογραφηθούν μαζί του. Πολλά αντικαρκινικά φάρμακα έχουν αρνητικές επιδράσεις εκτός στόχου.

Οι θετικές επιδράσεις εκτός στόχου είναι επίσης συχνές και συχνά έχουν ως αποτέλεσμα ένα φάρμακο που αναπτύχθηκε για μια πάθηση να χρησιμοποιείται ανεπίσημα ή “εκτός ετικέτας” για μια δεύτερη πάθηση. Οι εταιρείες συχνά επιδιώκουν δεύτερη ή τρίτη έγκριση για φάρμακα με ευρεία εκτός ετικέτας χρήση.

Όλα τα φάρμακα έχουν εγγενείς θετικές, αρνητικές επιδράσεις

Όλα τα φάρμακα έχουν εγγενείς θετικές και αρνητικές επιδράσεις, όπως ορίζονται από την αποτελεσματικότητα και την τοξικότητά τους.

Οι θετικές ΜΣΕ προκύπτουν όχι από σχεδιασμό αλλά από τύχη. Οι πρώτες αναφορές περιλαμβάνουν συνήθως μελέτες περιπτώσεων και μικρές, μη ελεγχόμενες ή μελέτες παρατήρησης και όχι μεγάλες, ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές.

Σε μια δημοσίευση του 2004 παρατηρήθηκε ότι αυτό συμβαίνει από την εισαγωγή του εμβολιασμού κατά της ευλογιάς στα τέλη της δεκαετίας του 1790.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανεκδοτολογικής ανακάλυψης. Για παράδειγμα, ο Albert Calmette, συν-ανακαλύπτης του εμβολίου Bacillus Calmette-Guérin (BCG) για την πρόληψη της φυματίωσης, παρατήρησε ότι τα παιδιά που έλαβαν το εμβόλιό του είχαν 75% λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν από τα ανεμβολίαστα παιδιά – ένα όφελος που δεν μπορούσε να εξηγηθεί από τη μείωση των περιπτώσεων φυματίωσης.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά τη συγχορήγηση του εμβολίου BCG με τα εμβόλια DTP και κατά τη γέννηση με το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας σε χώρες με χαμηλότερο εισόδημα. Το BCG δεν χρησιμοποιείται ευρέως στις ΗΠΑ, αλλά χρησιμοποιείται στους εμβολιασμούς ρουτίνας για βρέφη και παιδιά σε άλλες χώρες όπου η φυματίωση είναι πιο διαδεδομένη.

Ο Calmette μπορεί να ήταν ο πρώτος που υπέθεσε ότι ένα εμβόλιο για μια μολυσματική ασθένεια προστατεύει τους λήπτες από άλλες λοιμώξεις.

Ομοίως, το 1960-1970, η Ρωσίδα ιολόγος Marina Voroshilova ανακάλυψε ότι ο εμβολιασμός κατά της πολιομυελίτιδας προλαμβάνει επίσης τη γρίπη. Παρά τη σημασία αυτής της διαπίστωσης και τη σημασία της για το σημερινό τοπίο της χορήγησης εμβολίων, η εργασία της Voroshilova δεν έλαβε καμία αναφορά πριν από το 2021 και μόνο 21 αναφορές έκτοτε.

Τα ζωντανά εμβόλια φέρονται να έχουν περισσότερες θετικές επιδράσεις

Σύμφωνα με τους Rubio-Casillas κ.ά., τα ζωντανά ή ζωντανά εξασθενημένα (εξασθενημένα) εμβόλια φέρονται να έχουν περισσότερες θετικές παρά αρνητικές ΜΣΕ.

Παραδείγματα είναι τα εμβόλια κατά της ιλαράς, της παρωτίτιδας και της ερυθράς (τα οποία μαζί αποτελούν το παιδιατρικό εμβόλιο ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς ή MMR), καθώς και τα εμβόλια κίτρινου πυρετού, ανεμοβλογιάς, BCG και ορισμένα εμβόλια πολιομυελίτιδας.

Παρόμοιες αφηγήσεις έχουν αναπτυχθεί γύρω από άλλα συχνά χορηγούμενα εμβόλια.

Το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας από το στόμα μείωσε την ασθένεια και τους θανάτους από διάρροια στη Λατινική Αμερική τη δεκαετία του 1960, και έρευνες από τη Σοβιετική Ένωση ανέφεραν ότι προλαμβάνει τις λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος. Μελέτες από αναπτυσσόμενα έθνη συνέδεσαν επίσης το προϊόν αυτό με σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας, ενώ μια μελέτη στο Μπαγκλαντές υποστήριξε ότι το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας από το στόμα μείωσε τους θανάτους από αναπνευστικές ασθένειες κατά 62%.

Το ζωντανό, εξασθενημένο εμβόλιο BCG κατά της φυματίωσης έχει χορηγηθεί περισσότερες από 4 δισεκατομμύρια φορές παγκοσμίως, ενώ 100 εκατομμύρια νέοι εμβολιασμοί νεογνών πραγματοποιούνται κάθε χρόνο.

Αμέσως μετά το ντεμπούτο του BCG στη δεκαετία του 1920 οι επιδημιολόγοι παρατήρησαν ότι η παιδική θνησιμότητα μειωνόταν σε βαθμό που δεν μπορούσε να εξηγηθεί μόνο με την πρόληψη της φυματίωσης. Το αποτέλεσμα αυτό παρατηρήθηκε και σε αρκετές άλλες μελέτες που αναφέρθηκαν από τους Rubio-Casillas κ.ά.

Μια μείωση της παιδικής θνησιμότητας κατά 50% παρατηρήθηκε επίσης από έρευνες παρατήρησης στη Δυτική Αφρική. Όπως συμβαίνει συχνά, οι παρατηρήσεις και οι μεμονωμένες εμπειρίες οδήγησαν σε τρεις τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες και σε μια μετα-ανάλυση αυτών των μελετών, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το εμβόλιο BCG προστατεύει από άσχετους παθογόνους μικροοργανισμούς και έχει θετικές ΜΣΕ στην παιδική επιβίωση.

Ο Brian Hooker, Ph.D., ανώτερος διευθυντής επιστήμης και έρευνας της Children’s Health Defense, δήλωσε ότι οποιαδήποτε στοιχεία για θετικές ΜΣΕ που σχετίζονται με τα εμβόλια ζώντων ιών πρέπει να σταθμίζονται έναντι των γνωστών αρνητικών παρενεργειών των εν λόγω εμβολίων.

Ο Hooker, συν-συγγραφέας του βιβλίου “Vax-Unvax: Let the Science Speak”, επικαλέστηκε μελέτες που συνδέουν τα εμβόλια ζώντων ιών με σοβαρές παρενέργειες. Σε αυτές περιλαμβάνονται:

• Τα εμβόλια MMR συνδέονται με εμπύρετες κρίσεις και αυτισμό.
• Εμβόλια MMR και ανεμοβλογιάς, ή MMRV, που συνδέονται με εμπύρετες κρίσεις.
• Εμβόλιο ροταϊού που συνδέεται με εντερική σύσπαση (διπλωμένο έντερο).
• Το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας συνδέεται με διαρρηκτικές λοιμώξεις.
• Τα εμβόλια BCG (συγχορηγούμενα με εμβόλιο DTP ή/και πολιομυελίτιδας) συνδέονται με υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας σε μελέτες εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

Τα μη ζωντανά εμβόλια μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο άλλων ασθενειών, ιδίως στα κορίτσια

Τα εμβόλια που δεν περιέχουν ζωντανό ή εξασθενημένο παθογόνο (“μη ζωντανά εμβόλια”) προστατεύουν από τη νόσο για την οποία σχεδιάστηκαν, αλλά συνδέονται επίσης με αρνητικές ΜΣΕ. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να ενισχύσουν τον κίνδυνο άλλων ασθενειών, ιδίως στα κορίτσια.

Για παράδειγμα, τα κορίτσια που έλαβαν το μη ζωντανό εμβόλιο DTP πέθαναν σε διπλάσιο ποσοστό από τα μη εμβολιασμένα κορίτσια, σύμφωνα με μια μελέτη, με συγκρίσιμο μειονέκτημα σε σχέση με τα εμβολιασμένα αγόρια.

Παρόμοιες ΜΣΕ έχουν παρατηρηθεί για το εμβόλιο DTP συν ηπατίτιδα Β και το εμβόλιο Haemophilus influenzae τύπου Β, ηπατίτιδας Β, ελονοσίας και αδρανοποιημένης πολιομυελίτιδας.

Τα αποτελέσματα αυτά είναι πιο εμφανή όταν ένα από αυτά τα εμβόλια ήταν το τελευταίο εμβόλιο που χορηγήθηκε σε ένα παιδί. Η έρευνα σχετικά με το πόσο διαρκεί αυτή η επίδραση είναι δύσκολη στις περισσότερες περιπτώσεις, επειδή τα υποκείμενα εμβολιάζονται σε μεγάλο βαθμό και συχνά. Σύμφωνα με τους Rubio-Casillas κ.ά., οι επιδράσεις αυτές επιμένουν για τουλάχιστον έξι μήνες και περιστασιακά για χρόνια.

Τα αποτελέσματα αυτά παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ωστόσο, οι ΜΣΕ έχουν πρόσφατα συγκεντρώσει το ενδιαφέρον των συστημάτων υγείας του πρώτου κόσμου που ανησυχούν για το κόστος της περίθαλψης. Ευρωπαϊκές και αμερικανικές μελέτες ανέφεραν ότι τα ζωντανά εμβόλια έτειναν να μειώνουν τις εισαγωγές στα νοσοκομεία για μη σχετιζόμενες ασθένειες, αλλά τα μη ζωντανά εμβόλια τις αύξησαν.

Το εμβόλιο DPT αποτέλεσε πρωταρχικό στόχο έρευνας για ΜΣΕ από τη δεκαετία του 1980, όταν διαπιστώθηκε η σύνδεσή του με την αύξηση της συνολικής θνησιμότητας.

Μεταγενέστερες μελέτες επιβεβαίωσαν τα αποτελέσματα αυτά, ιδίως στα κορίτσια. Όμως, μια έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας του 2016 δεν μπόρεσε να επιβεβαιώσει τη σχέση μεταξύ του εμβολιασμού DPT και των αρνητικών ΜΣΕ, παρά την αναφορά πολλών μελετών οι οποίες, σύμφωνα με τους Rubio-Casillas κ.ά. υπέφεραν από “σοβαρή μεροληψία επιβίωσης” – την αναπόφευκτη συνέπεια ότι τα άτομα που επιβιώνουν περισσότερο συνήθως λαμβάνουν περισσότερη θεραπεία και υπερεκπροσωπούνται όταν αναφέρουν θετικά αποτελέσματα.

Στο σημείο αυτό, οι συγγραφείς έγραψαν ότι όταν εξαλειφθεί αυτό το είδος μεροληψίας “τα παιδιά που έλαβαν τον εμβολιασμό DTP είχαν ποσοστά θνησιμότητας διπλάσια από εκείνα των βρεφών που δεν έλαβαν το εμβόλιο DTP”.

Άλλοι εμβολιασμοί ακολουθούν παρόμοια μοτίβα, αν και τα αποτελέσματά τους δεν είναι πάντα τόσο ξεκάθαρα. Οι χορηγοί του μη ζωντανού εμβολίου RTS, S/AS01 για την ελονοσία, ισχυρίζονται ότι είναι 18-36% αποτελεσματικό στην πρόληψη της ελονοσίας, ένα μέτριο επίπεδο προστασίας, αλλά με μικρή επίδραση στην ολική θνησιμότητα σε όλα τα παιδιά και αρνητική επίδραση στα κορίτσια.

Άλλοι παράγοντες που οδηγούν σε ΜΣΕ που αναφέρθηκαν από τους Rubio-Casillas κ.ά. ήταν η αλληλουχία ή η σειρά εμβολιασμού, η δόση αντιγόνου και ο επαναλαμβανόμενος εμβολιασμός με το ίδιο προϊόν.

Οι Rubio-Casillas κ.ά. ολοκλήρωσαν τη μελέτη τους με συστάσεις για την ελαχιστοποίηση των θανάτων και των ασθενειών που σχετίζονται με τις ΜΣΕ των εμβολίων μέσω της προώθησης προϊόντων με θετικές ΜΣΕ – φτάνοντας στο σημείο να συμβουλεύουν εμβολιασμούς BCG για όλα τα αφρικανικά βρέφη για την πρόληψη όχι μόνο της φυματίωσης αλλά και άλλων λοιμώξεων.

Ο Hooker δήλωσε στο The Defender ότι διαφωνεί με τη σύσταση των συγγραφέων, με βάση τις μελέτες (που αναφέρονται παραπάνω) που συνδέουν το εμβόλιο BCG με υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας.

Κάλεσαν επίσης τους ερευνητές και άλλους ενδιαφερόμενους να αναγνωρίσουν ότι οι αρνητικές ΜΣΕ είναι προβληματικές:

“Μπορεί να γίνει κατανοητό ότι, σε μια εποχή αυξανόμενης διστακτικότητας στον εμβολιασμό, πολλοί ερευνητές διστάζουν να σκεφτούν ακόμη και την πιθανότητα να εμφανιστούν τέτοιες επιβλαβείς ΜΣΕ … [Αλλά] η αναγνώριση ότι τα μη ζωντανά εμβόλια έχουν αρνητικές επιπτώσεις δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να σταματήσουν να χρησιμοποιούνται και δεν θα πρέπει να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι τα εμβόλια προκαλούν μόνο βλάβη να συνεχίσουν να τα αρνούνται”.

Suggest a correction