“Η επιδημία του αυτισμού είναι πραγματική και ο υπερεμβολιασμός είναι η αιτία της”: Μια συζήτηση με τον Mark Blaxill
Ο Mark Blaxill, οικονομικός διευθυντής του Holland Center, ενός ιδιωτικού κέντρου θεραπείας αυτισμού και πατέρας μιας ενήλικης κόρης με αυτισμό, συμμετείχε στην εκπομπή “The Defender In-Depth” αυτή την εβδομάδα για να συζητήσει αυτό που αποκάλεσε “επερχόμενο τσουνάμι” της φροντίδας αυτισμού, καθώς τα αυτιστικά παιδιά της δεκαετίας του 1990 και μετά φτάνουν στην ενηλικίωση.
Ο Απρίλιος είναι ο μήνας ευαισθητοποίησης για τον αυτισμό – ή όπως έχει μετονομαστεί, μήνας αποδοχής του αυτισμού.
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, οι αξιωματούχοι δημόσιας υγείας, τα μέσα ενημέρωσης και ορισμένες οργανώσεις αυτισμού μας λένε πώς ο αυτισμός πρέπει να γιορτάζεται και να αγκαλιάζεται – πώς είναι μια κατάσταση που μοιάζει περισσότερο με ιδιοτροπία παρά με δια βίου αναπηρία, για την οποία ο αυξανόμενος αριθμός διαγνώσεων είναι ένδειξη “ενσωμάτωσης.”
Μιλώντας στην εκπομπή “The Defender In-Depth” αυτή την εβδομάδα – μία ημέρα αφότου η οργάνωση Children’s Health Defense κατέθεσε αίτηση σε ομοσπονδιακό δικαστήριο, υποστηρίζοντας ότι οι δικηγόροι της κυβέρνησης απέκρυψαν στοιχεία ότι τα εμβόλια μπορούν να προκαλέσουν αυτισμό – ο Mark Blaxill, συν-συγγραφέας του βιβλίου “Denial: How Refusing to Face the Facts about Our Autism Epidemic Hurts Children, Families, and Our Future”, μοιράστηκε μια διαφορετική άποψη.
Ο Blaxill, οικονομικός διευθυντής του Holland Center, ενός ιδιωτικού κέντρου θεραπείας αυτισμού, είναι πατέρας μιας ενήλικης αυτιστικής κόρης. Μετά τη διάγνωση της κόρης του, ο Blaxill άρχισε να μελετά τα αίτια του αυτισμού. Η έρευνά του τον οδήγησε στη δημοσίευση του βιβλίου “Denial” και πολλών επιστημονικών εργασιών για τον αυτισμό.
Ο Blaxill επέκρινε τις προσπάθειες κανονικοποίησης του αυτισμού και ισχυρίζεται ότι οι αυξήσεις στις διαγνώσεις αυτισμού οφείλονται απλώς στη βελτίωση της ανίχνευσης.
Είπε ότι οι οργανισμοί δημόσιας υγείας έχουν επανειλημμένα πει ψέματα σχετικά με τις αιτίες του αυτισμού,
και προειδοποίησε για ένα “επερχόμενο τσουνάμι” φροντίδας του αυτισμού, καθώς τα αυτιστικά παιδιά της δεκαετίας του 1990 και μετά ενηλικιώνονται και χάνουν τους γονείς τους, οι οποίοι συχνά είναι οι φροντιστές τους.
“Έντονο σημείο καμπής” μετά την επέκταση του προγράμματος εμβολιασμού της παιδικής ηλικίας
Σύμφωνα με τον Blaxill, όταν άρχισε να ερευνά τον αυτισμό, το ποσοστό συναίνεσης για τον επιπολασμό του αυτισμού ήταν περίπου 1 στις 4.000 έως 1 στις 5.000. Είπε ότι παρατήρησε τότε ότι “δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου αυτισμός στις αναπτυσσόμενες χώρες, ότι ήταν λίγο πολύ μια ασθένεια του ανεπτυγμένου κόσμου”
“Σήμερα μιλάμε για 1 στους 36, 1 στους 29″, δήλωσε ο Blaxill. “Τα πράγματα δεν αλλάζουν τόσο γρήγορα αν δεν είναι πραγματικά.
Ο Blaxill παραδέχτηκε ότι υπάρχουν παιδιά με αυτισμό που δεν έκαναν ποτέ εμβόλιο, των οποίων η διάγνωση πιθανότατα οφείλεται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της έκθεσης σε φυτοφάρμακα και άλλες χημικές ουσίες.
Αλλά, είπε -παραθέτοντας τα λόγια του ερευνητή και συγγραφέα του αυτισμού Bernard Rimland- “Η επιδημία του αυτισμού είναι πραγματική και ο υπερεμβολιασμός είναι η αιτία της.”
Υπήρξε ένα “απότομο σημείο καμπής το 1990” μετά το οποίο τα ποσοστά αυτισμού εκτοξεύτηκαν, δήλωσε ο Blaxill. Η πιο προφανής αλλαγή που επηρέασε τα παιδιά “σε όλη τη χώρα σε ένα πολύ σαφές χρονικό σημείο ήταν η αλλαγή στις πρακτικές εμβολιασμού της παιδικής ηλικίας.”
Το 1986, το Κογκρέσο ψήφισε την Εθνική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τις Βλάβες από Εμβολιασμούς στην Παιδική Ηλικία. Ο Blaxill δήλωσε: “Λίγο αργότερα, εισήχθησαν δύο νέα εμβόλια, εμβόλια πολύ υψηλής τεχνολογίας, το εμβόλιο της ηπατίτιδας Β και το εμβόλιο Haemophilus influenzae τύπου Β. Αυτά τα δύο εμβόλια χρησιμοποιούσαν thimerosal [μια ένωση οργανοϋδραργύρου] ως συντηρητικό.”
‘Πριν από το 1930, το ποσοστό αυτισμού στον κόσμο ήταν ουσιαστικά μηδενικό’
Ο Blaxill αντέκρουσε τους συχνά ακουόμενους ισχυρισμούς ότι τα ποσοστά αυτισμού αυξάνονται επειδή έχουν βελτιωθεί οι μέθοδοι διάγνωσης της πάθησης.
Σύμφωνα με τον Blaxill, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC), από το έτος γέννησης του 1992, πραγματοποιούν ετήσια έρευνα για τον επιπολασμό του αυτισμού. Ο οργανισμός χρησιμοποιούσε κάθε χρόνο την ίδια μεθοδολογία για τη διεξαγωγή της έρευνας.
Ο Blaxill δήλωσε ότι υπάρχουν τρία επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να αρνηθούν “την πραγματικότητα μιας επιδημίας αυτισμού” και να εξηγήσουν την αύξηση των κρουσμάτων αυτισμού.
Σύμφωνα με τη μέθοδο της “διαγνωστικής υποκατάστασης”, τα παιδιά που παλαιότερα ταξινομούνταν ως άτομα με νοητική αναπηρία διαγιγνώσκονται τώρα με αυτισμό.
“Αυτό είναι απλά λάθος – τα δεδομένα δεν το υποστηρίζουν αυτό”, δήλωσε ο Blaxill. “Τα ποσοστά νοητικής αναπηρίας έχουν παραμείνει αρκετά σταθερά και τα ποσοστά αυτισμού έχουν εκραγεί.”
Ένα άλλο επιχείρημα, η “διαγνωστική επέκταση”, υποστηρίζει ότι τα κριτήρια για τη διάγνωση του αυτισμού διευρύνθηκαν με την προσθήκη καταστάσεων όπως το σύνδρομο Asperger στην ταξινόμηση. Αλλά ακόμη και αν ελεγχθεί αυτό, τα ποσοστά αυτισμού “εκρήγνυνται”, δήλωσε ο Blaxill.
Το τρίτο επιχείρημα, η “διαγνωστική εποπτεία”, υποστηρίζει ότι ο αυτισμός ήταν πάντα διαδεδομένος αλλά δεν διαγνώστηκε. Ο Blaxill είπε ότι αυτό το επιχείρημα είναι “πιο δύσκολο να αντικρουστεί, αλλά είναι επίσης καταστροφικά λάθος. Είναι πρόχειρο, τεμπέλικο, δεν εξετάζει τα ιστορικά στοιχεία.”
“Πριν από το 1930, το ποσοστό του αυτισμού στον κόσμο ήταν ουσιαστικά μηδενικό”, δήλωσε ο Blaxill.
Με βάση τις εκτιμήσεις ότι 100 δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν γεννηθεί από την απαρχή του κόσμου, ο Blaxill εξήγησε ότι με τα σημερινά επίπεδα διάγνωσης, αυτό θα σήμαινε ότι 3,5 δισεκατομμύρια αυτιστικοί άνθρωποι υπήρχαν σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, των οποίων τα συμπτώματα απίθανα περνούσαν απαρατήρητα.
“Υπήρχαν άνθρωποι που έγραφαν για την παιδική ανάπτυξη, την παιδική ψυχιατρική μέχρι τον 19ο αιώνα, και δεν υπάρχει ούτε ένας ψίθυρος για τον αυτισμό”, δήλωσε ο Blaxill.
Ο αυτισμός δεν μένει αδιάγνωστος, σύμφωνα με τον Blaxill. Ισχυρίστηκε, αντίθετα, ότι τα δεδομένα σχετικά με τα αίτια του αυτισμού συγκαλύπτονται – από τις κυβερνητικές υγειονομικές αρχές.
Ο Blaxill δήλωσε ότι είναι “βαθιά απογοητευμένος από τη διαφθορά που επιτρέπει στις βιομηχανίες να “αιχμαλωτίζουν” τις κυβερνητικές υπηρεσίες που υποτίθεται ότι τις ρυθμίζουν.
“Το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών έχει αιχμαλωτιστεί από την ιατρική βιομηχανία, οπότε υποστηρίζει μόνο τις αφηγήσεις που οι πελάτες του … θέλουν να προωθήσουν”
Ο Blaxill δήλωσε ότι οι κυβερνητικές υπηρεσίες έχουν οικονομικό συμφέρον από την επιτυχία των φαρμάκων γενικά και των εμβολιασμών ειδικότερα. “Το CDC εγκρίνει και συνιστά εμβολιασμούς”, είπε. “Το CDC, με την πάροδο του χρόνου, έκανε ό,τι μπορούσε για να καλύψει αυτή την επιδημία … η υπηρεσία έμαθε πώς να λέει ψέματα με τον αυτισμό και έλεγε ψέματα σε κάθε ευκαιρία.”
Ανέφερε τη χειραγώγηση των ποσοστών επιπολασμού του αυτισμού από το CDC και την άρνηση του να μελετήσει ολόκληρο το πρόγραμμα εμβολιασμών της παιδικής ηλικίας σε σχέση με τον αυτισμό, παρόλο που “είναι πιθανότατα ο μεγαλύτερος ένοχος.”
Είπε χαρακτηριστικά:
“Όλοι στον ιατρικό τομέα βλέπουν την ασθένεια και την αρρώστια ως μια ευκαιρία για να βγάλουν χρήματα. Είτε είστε στην κυβέρνηση, μπορείτε να πάρετε περισσότερα κονδύλια, μπορείτε να πάρετε περισσότερους προϋπολογισμούς, μπορείτε να πάρετε προαγωγές, μπορείτε να κάνετε καριέρα, είτε είστε στη φαρμακευτική βιομηχανία, μπορείτε να πάρετε ένα νέο φάρμακο ή ένα νέο εμβόλιο που θα κάνει θραύση.”
Οι προσπάθειες για την κανονικοποίηση και τον εορτασμό του αυτισμού “ευτελίζουν αυτή την αναπηρία“
Ο Blaxill επέκρινε τις προσπάθειες για την κανονικοποίηση και τον εορτασμό του αυτισμού.
Σημειώνοντας ότι το CDC σταμάτησε να αναφέρεται στον αυτισμό ως επείγουσα ανησυχία για τη δημόσια υγεία, ο Blaxill δήλωσε ότι τα περισσότερα από αυτά για τα οποία μιλάει τώρα ο οργανισμός είναι: “Ω, ας γιορτάσουμε το γεγονός ότι τα ποσοστά αυτισμού των μαύρων και των ισπανόφωνων πλησιάζουν τα ποσοστά αυτισμού των λευκών και κάνουμε εξίσου καλή δουλειά στην ανακάλυψη του αυτισμού στα μαύρα και ισπανόφωνα παιδιά.”
Ο Blaxill δήλωσε ότι ενώ θέλει να γιορτάσει την αυτιστική κόρη του, δεν θέλει “να γιορτάσει την αναπηρία της ή αυτό που της συνέβη, διότι όταν εγώ φύγω και όταν η μητέρα της φύγει, δεν θα υπάρχει κανείς γι’ αυτήν.”
“Η κόρη μου είναι ανάπηρη για όλη της τη ζωή. Μην ευτελίζετε αυτή την αναπηρία προσποιούμενοι ότι το γεγονός ότι είστε λίγο σπασίκλας σας κάνει αυτιστικό. Όχι, δεν είναι”, είπε ο Blaxill.
“Ένα τσουνάμι κόστους που δεν έχει τέλος” τις επόμενες δεκαετίες
Ο Blaxill ήταν συν-συγγραφέας μιας δημοσίευσης με αξιολόγηση από ομότιμους, η οποία προειδοποιεί για ένα επερχόμενο “τσουνάμι αυτισμού“, καθώς τα αυτιστικά παιδιά που γεννήθηκαν στις δεκαετίες του 1990 και του 2000 φτάνουν στην ενηλικίωση. Η εργασία, που δημοσιεύθηκε το 2022 σε περιοδικό της Springer, αποσύρθηκε και στη συνέχεια δημοσιεύθηκε σε άλλο περιοδικό.
“Αυτοί οι αριθμοί θα συνεχίσουν να αυξάνονται. … Με την πάροδο του χρόνου, επομένως, θα δούμε ένα κόστος εξέλιξης της νόσου που είναι δραματικό και πολύ ανησυχητικό”, δήλωσε.
Από νωρίς στη ζωή, ο αυτισμός κοστίζει πολύ ακριβά στους γονείς, συμπεριλαμβανομένων των μητέρων που συχνά αναγκάζονται να μείνουν στο σπίτι και να εγκαταλείψουν την καριέρα τους. “Με την πάροδο του χρόνου, το κόστος αυτό μετατοπίζεται”, είπε, καθώς “οι γονείς συνταξιοδοτούνται, οι γονείς πεθαίνουν.”
“Τα περισσότερα αυτιστικά άτομα στην ενήλικη ζωή είναι άνεργα και μη απασχολήσιμα … Τότε θα πρέπει να στεγαστούν κάπου και θα πρέπει να έχουν κάτι να κάνουν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Κάποιος πρέπει να τα προσέχει”, δήλωσε ο Blaxill.
“Το κόστος ανά άτομο είναι πάντα μεγάλο … οπουδήποτε μεταξύ 20.000 και 100.000 δολαρίων [ετησίως]”, δήλωσε ο Blaxill. “Αν πάρετε αυτό το κόστος ανά άτομο και αλλάξετε ολόκληρη την κατανομή του πληθυσμού αυτών των ατόμων σε βάθος χρόνου από το 2025 στο 2030 στο 2040 στο 2060, θα δείτε ένα τσουνάμι κόστους που δεν έχει τέλος.”
“Οι υποδομές, οι κοινωνικές υπηρεσίες, οι εκπαιδευτικές υπηρεσίες για την εξυπηρέτηση αυτού του πληθυσμού θα επιβαρυνθούν απίστευτα τις επόμενες δεκαετίες. Θα κοστίσει, σε εθνική βάση, τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για την εξυπηρέτηση αυτού του πληθυσμού”, δήλωσε ο Blaxill.
“Δεν ξέρω από πού θα βρεθούν τα χρήματα. Δεν ξέρω πού θα κατασκευαστούν οι υποδομές. Και αυτά τα παιδιά διατρέχουν τεράστιο κίνδυνο όταν μεγαλώνουν εγκαταλελειμμένα σε αποθήκες χωρίς κανέναν να τα φροντίζει”, είπε.
Παρακολουθήστε το ‘The Defender In-Depth’ εδώ:
Suggest a correction
