Δισεκατομμυριούχοι, Big Tech και Big Pharma ήταν οι μεγάλοι κερδισμένοι της πανδημίας, επιβεβαιώνει νέα έκθεση

Καθώς ο πλούτος των δισεκατομμυριούχων των ΗΠΑ αυξήθηκε κατά πάνω από 2,6 τρισεκατομμύρια δολάρια κατά τη διάρκεια της πανδημίας, μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες όπως η Pfizer και η Moderna και τεχνολογικοί κολοσσοί όπως η Meta, η Alphabet και η Amazon είδαν επίσης την κεφαλαιοποίησή τους να εκτοξεύεται στα ύψη.

Ο συνολικός πλούτος των δισεκατομμυριούχων των ΗΠΑ εκτινάχθηκε κατά 2,58 τρισεκατομμύρια δολάρια από την έναρξη της πανδημίας COVID-19 τον Μάρτιο του 2020 – ακόμη και όταν εκατομμύρια Αμερικανοί αντιμετώπισαν απώλειες θέσεων εργασίας, κλείσιμο επιχειρήσεων και οικονομικές δυσκολίες.

Κατά την ίδια τετραετία, πολλές φαρμακευτικές και τεχνολογικές εταιρείες είδαν επίσης τα κέρδη τους να εκτοξεύονται, αν και ορισμένες εταιρείες όπως η Pfizer και η Moderna είδαν έκτοτε τις αξίες τους να καταρρέουν.

Η τελευταία ενημέρωση από το Inequality.org υπογραμμίζει τα εξαιρετικά κέρδη που σημείωσαν οι δισεκατομμυριούχοι των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Στις 18 Μαρτίου 2024, ο συνολικός πλούτος των Αμερικανών δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 87,6% από την έναρξη της πανδημίας, φτάνοντας τα 5,53 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Οι δισεκατομμυριούχοι των μεγάλων επιχειρήσεων τεχνολογίας βρέθηκαν στην κορυφή της λίστας εκείνων των οποίων ο πλούτος εκτοξεύτηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας:

• Elon Musk: Ο πλούτος αυξήθηκε από σχεδόν 25 δισεκατομμύρια δολάρια σε 188,5 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή υπερεπταπλασιάστηκε.
• Τζεφ Μπέζος: Ο πλούτος αυξήθηκε από 113 δισεκατομμύρια δολάρια σε 192,8 δισεκατομμύρια δολάρια, ακόμη και μετά από σημαντικές φιλανθρωπικές δωρεές και ένα διαζύγιο υψηλού προφίλ.
• Μαρκ Ζούκερμπεργκ: Ο πλούτος του αυξήθηκε από 54,7 δισεκατομμύρια δολάρια σε 113,5 δισεκατομμύρια δολάρια, υπερδιπλασιάζοντας τον.
• Οι Jim, Alice και Rob Walton, οι κύριοι κληρονόμοι της περιουσίας της Walmart, είδαν τη συνολική περιουσία τους να αυξάνεται από 161,1 δισεκατομμύρια δολάρια σε 229,6 δισεκατομμύρια δολάρια.
• Ο Μπιλ Γκέιτς είναι ο έβδομος πλουσιότερος δισεκατομμυριούχος στον κόσμο με καθαρή περιουσία 131,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Forbes, από 98 δισεκατομμύρια δολάρια το 2020. Η πρώην σύζυγός του Melinda French Gates κατατάσσεται στο νούμερο 181 με 11,3 δισεκατομμύρια δολάρια. Στα ποσά αυτά δεν περιλαμβάνεται το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates , το οποίο φέρει ένα κληροδότημα 67,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων στο τέλος του 2022, την πιο πρόσφατη ημερομηνία για την οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία.

Όπως αναφέρει το Inequality.org, οι ΗΠΑ φιλοξενούν πλέον 737 δισεκατομμυριούχους, από 614 δισεκατομμυριούχους μόλις πριν από τέσσερα χρόνια.

“Σήμερα, ολόκληρη η πρώτη δεκάδα είναι τρισεκατομμυριούχοι, ανεβάζοντας τον συλλογικό τους πλούτο στο εντυπωσιακό ποσό των 1,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων”, έγραψε το Inequality.org.

Αυτά τα αστρονομικά κέρδη έρχονται σε έντονη αντίθεση με τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισαν εκατομμύρια Αμερικανοί κατά την ίδια περίοδο.

Κατά τη διάρκεια και μετά την πανδημία, αμέτρητες μικρές επιχειρήσεις έκλεισαν οριστικά και εκατομμύρια Αμερικανοί βρέθηκαν αντιμέτωποι με το φάσμα της πείνας, την ανασφάλεια στέγασης (άστεγοι, παραβατικότητα υποθηκών ή ενοικίων, ενήλικα παιδιά που ζουν με τους γονείς τους) και την έλλειψη επαρκούς ασφάλισης υγείας.

Περισσότερες από 8 εκατομμύρια θέσεις εργασίας χάθηκαν στις αρχές της πανδημίας. Αν και οι συνολικοί αριθμοί απασχόλησης έχουν σιγά-σιγά ανακάμψει, το ποσοστό ανεργίας του 2024 είναι το υψηλότερο που έχει υπάρξει εδώ και δύο χρόνια, οι μέσες εβδομαδιαίες ώρες εργασίας συνεχίζουν να μειώνονται και ο δείκτης ποιότητας της εργασίας συνεχίζει την 30ετή πτωτική του τάση. Ακόμη και μετά την ανάκαμψη, το συνολικό ποσοστό συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό εξακολουθεί να είναι κάτω από τον μέσο όρο των τελευταίων 50 ετών.

Εν τω μεταξύ, το κόστος αγαθών και υπηρεσιών αυξήθηκε κατά 16% και τα ενοίκια αυξήθηκαν κατά 18% μεταξύ 2017 και 2022.

Οι τιμές των κατοικιών συνέχισαν να εκτοξεύονται, μαζί με τα επιτόκια, καθιστώντας την ιδιοκατοίκηση αδύνατη για πολλούς.

Το διευρυνόμενο χάσμα πλούτου έχει προκαλέσει ανησυχίες μεταξύ οικονομολόγων και ακτιβιστών, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η πανδημία έχει επιδεινώσει τις μακροχρόνιες ανισότητες στο οικονομικό σύστημα των ΗΠΑ.

Εκτιμώμενη καθαρή αξία του CEO της Pfizer: 35,7 εκατομμύρια δολάρια

Τα ακόλουθα γραφήματα δείχνουν τις μεταβολές στην κεφαλαιοποίηση της αγοράς για ορισμένες φαρμακευτικές και τεχνολογικές εταιρείες (όλα τα γραφήματα προέρχονται από την Macrotrends).

Ο διευθύνων σύμβουλος της Pfizer, Albert Bourla, έβγαλε 24,3 εκατ. δολάρια το 2021 και 33 εκατ. δολάρια το 2022, αλλά κέρδισε μόνο 21,6 εκατ. δολάρια πέρυσι λόγω της μειωμένης ζήτησης για τα προϊόντα COVID-19. Η καθαρή περιουσία του Bourla υπολογίζεται σε 35,6 εκατομμύρια δολάρια, αρκετά καλή για να τον τοποθετήσει στο κορυφαίο ένα τοις εκατό των Αμερικανών σε πλούτο.

Ο διευθύνων σύμβουλος της Moderna, Stéphane Bancel, έβγαλε σχεδόν 400 εκατομμύρια δολάρια το 2022 (συμπεριλαμβανομένων περίπου 392 εκατομμυρίων δολαρίων από πωλήσεις μετοχών), το οποίο είναι περίπου το 10% των 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων που έβγαλαν συνολικά οι διευθύνοντες σύμβουλοι περισσότερων από 300 εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών υγειονομικής περίθαλψης εκείνο το έτος, σύμφωνα με το STAT News.

Ο Bancel τσέπωσε 12,9 εκατομμύρια δολάρια το 2020 και το 2023 έλαβε 17,1 εκατομμύρια δολάρια, παρά το γεγονός ότι η Moderna εμφάνισε λειτουργικές ζημίες ύψους 4,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων πέρυσι, σύμφωνα με το Fierce Pharma. Η καθαρή περιουσία του Bancel ανέρχεται σε 3,9 δισεκατομμύρια δολάρια, γεγονός που του δίνει την 812η θέση στους δισεκατομμυριούχους παγκοσμίως και τον τοποθετεί στο κορυφαίο 0,01% του πλούτου στις ΗΠΑ.

Η κυβερνητική αντίδραση στην πανδημία συνέβαλε στη διεύρυνση του χάσματος πλούτου

Ο Michael Hudson, Ph.D., πρόεδρος του Institute for the Study of Long Term Economic Trends και διακεκριμένος καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι στο Κάνσας Σίτι, πρότεινε ότι η αυξανόμενη διαφορά μεταξύ δισεκατομμυριούχων και μέσων Αμερικανών μπορεί να αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της χρηματιστικοποίησης της οικονομίας, των πολιτικών της Ομοσπονδιακής Τράπεζας και της κυβερνητικής αντίδρασης στην πανδημία.

Σύμφωνα με τον Hudson, η αμερικανική οικονομία έχει γίνει όλο και πιο χρηματιστικοποιημένη, με τον τραπεζικό τομέα να επικεντρώνεται στη δημιουργία χρέους αντί να υποστηρίζει παραγωγικές βιομηχανίες.

“Οι τράπεζες έχουν ενωθεί με τους γαιοκτήμονες και τα μονοπώλια για να δημιουργήσουν μονοπώλια για να χρηματοδοτήσουν μια απούσα τάξη ιδιοκτησίας”, δήλωσε σε ένα podcast στις 9 Φεβρουαρίου.

Ο Hudson υποστηρίζει επίσης ότι οι πολιτικές της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ για τη δημιουργία χρήματος έχουν ωφελήσει κυρίως τους πλούσιους.

“Ο κορωνοϊός δεν δημιούργησε αυτή τη μετατόπιση, αλλά επέδρασε καταλυτικά και επιτάχυνε την αρπαγή της εξουσίας, κυρίως με το να ωθήσει τους προϋπολογισμούς του δημόσιου τομέα σε κρίση”, έγραψε.

Ο νόμος CARES Act, που ψηφίστηκε ως απάντηση στην πανδημία, ωφέλησε κυρίως τον χρηματοπιστωτικό τομέα και τις μεγάλες εταιρείες αντί να παρέχει επαρκή στήριξη στις πολιτειακές και τοπικές κυβερνήσεις, τις μικρές επιχειρήσεις και τους απλούς Αμερικανούς, σύμφωνα με τον Hudson.

Ο νόμος “επέτρεψε στη χρηματιστηριακή αγορά να ανακτήσει όλη την πτώση της τάξης του 34% (όπως μετράται από τις μετοχές του S&P 500) μέχρι τις 9 Ιουνίου [2020], ακόμη και όταν το ΑΕΠ [ακαθάριστο εγχώριο προϊόν] της οικονομίας εξακολουθούσε να πέφτει.”

Ποια είναι η λύση;

Για την αντιμετώπιση της αυξανόμενης ανισότητας του πλούτου στις ΗΠΑ, ο Hudson έχει προτείνει διάφορες συστημικές λύσεις που αποσκοπούν στην αναδιάρθρωση της οικονομίας και στην ενδυνάμωση του μέσου Αμερικανού.

Μια βασική πρόταση είναι ένα ιωβηλαίο χρέους ή κάποια άλλη εκδοχή διαγραφής ή απομείωσης του εθνικού και διεθνούς χρέους. Ο Hudson υποστηρίζει ότι το σημερινό σύστημα που βασίζεται στο χρέος δεν είναι βιώσιμο και ότι η ευρεία διαγραφή του χρέους είναι απαραίτητη για την ανακούφιση των Αμερικανών της εργατικής τάξης.

“Θέλετε να … απελευθερώσετε τις οικονομίες από την κληρονομιά της φεουδαρχίας“, δήλωσε στο podcast. “Οι τράπεζες θέλουν να αποκαταστήσουν ένα είδος φεουδαρχικής οικονομίας, όπου οι πλουσιότεροι άνθρωποι … ζουν από τους τόκους, από το ενοίκιο του ιδιοκτήτη και το μονοπωλιακό ενοίκιο”, είπε. Ο Hudson αναφέρεται σε αυτό ως “καπιταλισμός των ενοικιαστών.”

Ο Hudson συνιστά την καθιέρωση δημόσιων τραπεζών και την εθνικοποίηση βασικών επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας. Θέτοντας τις βασικές υπηρεσίες υπό δημόσιο έλεγχο, ο Hudson υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση μπορεί να διασφαλίσει ότι εξυπηρετούν τις ανάγκες του λαού και όχι τα συμφέροντα των ιδιωτικών εταιρειών.

Ο Hudson υποστηρίζει επίσης ότι πολιτικές όπως οι αντιμονοπωλιακές ρυθμίσεις και η φορολόγηση της αξίας της γης μπορούν να μειώσουν τη δύναμη των τραπεζών και να διατηρήσουν τις τιμές των βασικών αγαθών και υπηρεσιών σε χαμηλά επίπεδα.

“Η τιμή της κατοικίας θα κρατηθεί χαμηλά, η τιμή των μονοπωλιακών αγαθών θα κρατηθεί χαμηλά, η τιμή της επιχειρηματικής δραστηριότητας θα κρατηθεί χαμηλά, επειδή αυτό το υπερβολικό οικονομικό ενοίκιο … δεν θα καταβάλλεται στις τράπεζες ως κύρια πηγή εσόδων τους”, δήλωσε.

Με τη μεταφορά πλούτου από τον χρηματοπιστωτικό τομέα στον δημόσιο τομέα, τα μέτρα αυτά θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια πιο δίκαιη οικονομία που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες του μέσου Αμερικανού, πιστεύει.

Ο Hudson τάσσεται επίσης υπέρ της προοδευτικής φορολόγησης και του κλεισίματος των παραθύρων που επιτρέπουν στους πλούσιους να αποφεύγουν να πληρώνουν το μερίδιο που τους αναλογεί. “Ορισμένοι φόροι είναι απαραίτητοι, διότι οι φόροι εμποδίζουν τη δημιουργία μη κερδισμένου πλούτου”, δήλωσε.

Σε όλο το έργο του, για παράδειγμα στο βιβλίο “J is for Junk Economics: A Guide to Reality in an Age of Deception”, ο Hudson αμφισβητεί τις συμβατικές οικονομικές θεωρίες, ιδίως τα νεοκλασικά οικονομικά, επειδή αγνοούν το ρόλο του ενοικίου, του χρέους και των σχέσεων εξουσίας στη διαμόρφωση των οικονομικών αποτελεσμάτων και επειδή προωθούν πολιτικές που ωφελούν τους πλούσιους εις βάρος της πλειοψηφίας.

Στο βιβλίο του, “Killing the Host: How Financial Parasites and Debt Bondage Destroy the Global Economy”, ο Hudson υποστηρίζει ότι ο τομέας FIRE (χρηματοοικονομικά, ασφάλειες και ακίνητα) έχει μετατραπεί σε παράσιτο που αποστραγγίζει τη ζωή από τους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας, οδηγώντας σε κυβερνητικές πολιτικές που ευνοούν τους πιστωτές έναντι των οφειλετών και τους μεριδιούχους έναντι των παραγωγών.

Suggest a correction