Ο καθηγητής Haditsch αναλύει: Είναι ο ΠΟΥ αρμόδιος για τη διαχείριση της πανδημίας;

Πηγή: Report24.news, Florian Machl, 21 Απριλίου 2024

Ο καθηγητής DDr. Martin Haditsch μιλάει σε μια ανάλυση που συνοψίζει τα προβλήματα γύρω από τις σχεδιαζόμενες συμβάσεις με τον ΠΟΥ. Μια νέα πτυχή που αναφέρει είναι ότι ο ΠΟΥ δεν είναι αμερόληπτος λόγω της ιδιωτικά οργανωμένης χρηματοδότησής του. Δεν υπάρχουν κανόνες για τα προσόντα του μη δημοκρατικά εκλεγμένου Γενικού Διευθυντή, στον οποίο οι συνθήκες παρέχουν απεριόριστη εξουσία. Ο σημερινός Γενικός Διευθυντής δραστηριοποιούνταν στο παρελθόν σε μια ομάδα που χαρακτηρίζεται ως βίαιη τρομοκρατική οργάνωση.

Παρακολουθήστε τη 15λεπτη διάλεξη του γνωστού καθηγητή, ιατρού και βιολόγου DDr Martin Haditsch εδώ στο YouTube. Μετά το επάγγελμά του ως γενικός ιατρός, έγινε ειδικός στην υγιεινή και τη μικροβιολογία το 1995 και ειδικός στην τροπική ιατρική το 1998. Είναι πιστοποιημένος γιατρός επειγόντων περιστατικών και κάτοχος του “CTM(TM)” (“Certificate in Travel Medicine” από τη Διεθνή Εταιρεία Ταξιδιωτικής Ιατρικής).

Ένα θερμό καλωσόρισμα από εμένα. Το όνομά μου είναι Martin Haditsch.Βρίσκομαι στις αυστριακές Άλπεις, έχω αποσυρθεί εδώ για λίγες ημέρες, αλλά συμφώνησα να καταγράψω τη συμβολή μου στο Συμπόσιο του ΠΟΥ στο Μόναχο στις 6 Απριλίου 2024, το οποίο θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακά.

Το θέμα με το οποίο μου ζητήθηκε να ασχοληθώ είναι το εξής: Διαθέτει ο ΠΟΥ την τεχνογνωσία για τη διαχείριση της πανδημίας Φυσικά, το πρώτο πράγμα που πρέπει να πούμε είναι:

Ποιος και τι είναι ο ΠΟΥ;

Ο ΠΟΥ θα πρέπει να έχει ως στόχο τη διατήρηση και την προώθηση της παγκόσμιας υγείας. Η υγεία είναι βασικά το ύψιστο αγαθό και έχει εξαιρετικά θετική απήχηση. Από αυτή την άποψη, ο ΠΟΥ έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια εξαιρετική και πρακτικά απαράδεκτη εικόνα τις τελευταίες δεκαετίες.

Αυτό υποστηρίζεται επίσης από το γεγονός ότι ο ΠΟΥ έχει παρέμβει φαινομενικά ανιδιοτελώς σε κρίσεις υγείας, δηλαδή παρέχοντας προσωπικό καθώς και υλικοτεχνική υποδομή, υλικά και ιατρικά προϊόντα.

Ποιες αρμοδιότητες έχει ο ΠΟΥ;

De jure, δηλαδή με καθαρά νομικούς όρους; Στο παρελθόν, ο ΠΟΥ ενεργούσε σχεδόν αποκλειστικά με συμβουλευτική ιδιότητα.

De facto, δηλαδή εκ των πραγμάτων, ο ΠΟΥ είχε ήδη στο παρελθόν εξουσία να εκδίδει οδηγίες μέσω ειδικών συμφωνιών με τα κράτη μέλη του, π.χ. στον τομέα των διεθνών υγειονομικών κανονισμών, για παράδειγμα όταν επρόκειτο για την υποχρέωση εμβολιασμού κατά του κίτρινου πυρετού όταν ταξιδεύει κανείς σε ορισμένες περιοχές.

Οι κανονισμοί αυτοί ήταν δεσμευτικοί για τα κράτη μέλη, γι’ αυτό και ονομάζονται κανονισμοί. Ανεξάρτητα από αυτό, υπήρχαν μερικές φορές, αλλά και, αν θέλετε, μη εγκεκριμένοι κανονισμοί από χώρες που υπερέβαιναν τις κατευθυντήριες γραμμές του ΠΟΥ.

Ποια είναι η δομή του ΠΟΥ; Ο ΠΟΥ είναι ένας μη δημοκρατικά νομιμοποιημένος, αυστηρά ιεραρχικά οργανωμένος, διεθνώς συγκροτημένος υποοργανισμός των Ηνωμένων Εθνών. Με άλλα λόγια: Ούτε οι εκπρόσωποι του ΟΗΕ ούτε εκείνοι του ΠΟΥ έχουν καθοριστεί με δημοκρατικές εκλογές.

Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία εποπτική αρχή για τα όργανα λήψης αποφάσεων ή τα άτομα και καμία ευθύνη για τις αποφάσεις τους. Ο κορυφαίος εκπρόσωπος του ΠΟΥ είναι ο λεγόμενος Γενικός Διευθυντής.

Πώς χρηματοδοτείται ο ΠΟΥ; Ο ΠΟΥ χρηματοδοτείται αφενός από υποχρεωτικές εισφορές των κρατών μελών και αφετέρου από εθελοντικές εισφορές. Στην περίπτωση των εθελοντικών εισφορών, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτές προορίζονται ως επί το πλείστον για συγκεκριμένους σκοπούς και προέρχονται αφενός από κράτη και αφετέρου από ιδιωτικούς οργανισμούς. Στην τελευταία περίπτωση, η Big Pharma, δηλαδή η διεθνής φαρμακοβιομηχανία, διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο τόσο άμεσα όσο και έμμεσα. Παραδείγματα αποτελούν το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates και η Παγκόσμια Συμμαχία για τα Εμβόλια και την Ανοσοποίηση (GAVI). Φυσικά, οι οικονομικές δωρεές, ιδίως αν προέρχονται από ιδιωτικούς οργανισμούς, συνδέονται επίσης με τη δυνατότητα άμεσης επιρροής.

Η εγγύτητα με τους ιδιώτες χορηγούς ανοίγει την πόρτα στη διαφθορά

Συνολικά, αυτό οδηγεί σε μερικά θεμελιώδη προβλήματα για τον ΠΟΥ. Η εγγύτητα με ιδιώτες χορηγούς κρύβει φυσικά μεγάλο κίνδυνο να υποβαθμιστεί απλώς σε υποκατάστατο μιας ιδιωτικής ατζέντας, και αυτό με τη σειρά του ανοίγει φυσικά την πόρτα στη διαφθορά σε μεγαλύτερη κλίμακα.

Η δυνατότητα δεσμευτικών κατευθυντήριων γραμμών αντί για συστάσεις ανοίγει ήδη την πρόσβαση σε πρακτικά απεριόριστη εξουσία, και ακόμη περισσότερο στο μέλλον, εάν υιοθετηθεί η νέα συνθήκη για την πανδημία ή οι τροποποιήσεις των Διεθνών Υγειονομικών Κανονισμών. Ταυτόχρονα, ο ΠΟΥ έχει το εξαιρετικά θετικό επιχείρημα της υγείας ως διαπραγματευτικό χαρτί για τη μεγιστοποίηση της εξουσίας του και, σε συνδυασμό με την ψηφιοποίηση, την πρακτικά απεριόριστη επιτήρηση.

Μερικά σχόλια για τον Γενικό Διευθυντή. Πρώτον, τα γενικά – ο Γενικός Διευθυντής εκλέγεται από τη Γενική Συνέλευση με βάση τη σύσταση μιας εσωτερικής επιτροπής. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία επίσημη ακρόαση για την προετοιμασία της εκλογής, καμία σημαντική ευκαιρία για εξωτερικούς υποψηφίους να υποβάλουν αίτηση και κανένα καθορισμένο ελάχιστο προσόν. Ούτε απαιτείται από τους υποψηφίους πιστοποιητικό αξιοπιστίας με την παραδοσιακή έννοια. Ο Γενικός Διευθυντής έχει την τελική απόφαση ως πρόσωπο και μπορεί επίσης να λάβει την απόφαση αυτή κατά τις ψήφους ή τη σύσταση της συμβουλευτικής του επιτροπής.

Ο σημερινός Γενικός Διευθυντής δεν είναι γιατρός – και έχει αμφίβολο παρελθόν

Ο σημερινός Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ είναι ο Δρ Tedros Adhanom Ghebreyesus. Δεν είναι γιατρός. Ήταν ένας από τους ηγέτες του Λαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου Tigray, μιας ομάδας που έχει προκαλέσει επανειλημμένα βίαια επεισόδια και μάλιστα κατηγοριοποιήθηκε ως τρομοκρατική οργάνωση από την κυβέρνηση της Αιθιοπίας μεταξύ 2021 και 2023. Αρκετές κατηγορίες εκκρεμούν σε βάρος του Dr Tedros – ωστόσο, ισχύει φυσικά το τεκμήριο της αθωότητας.

Ο Δρ Tedros έχει επίσης εκμεταλλευτεί τη θέση ισχύος του ως Γενικός Διευθυντής. Ένα πρακτικό παράδειγμα αυτού είναι ότι κήρυξε “Έκτακτη ανάγκη δημόσιας υγείας διεθνούς ενδιαφέροντος” λόγω της ευλογιάς των πιθήκων, ενάντια στη σύσταση της πλειοψηφίας της ομάδας εμπειρογνωμόνων του.

Συνοψίζοντας: υπάρχουν εξαιρετικοί, υψηλής εξειδίκευσης και με υψηλά κίνητρα εμπειρογνώμονες σε όλα τα επίπεδα του ΠΟΥ. Ωστόσο, νομίζω ότι είναι κατανοητό ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν αναμένεται να αναλάβουν δημόσια δράση κατά του εργοδότη τους, όχι μόνο λόγω του γεγονότος ότι η αμοιβή για τις θέσεις εργασίας στον ΠΟΥ είναι πολύ πιο ελκυστική από την πιθανή άσκηση του επαγγέλματός τους στην πατρίδα τους.

Επιπλέον, οι αποφάσεις λαμβάνονται ούτως ή άλλως σε υψηλότερο επίπεδο, και όσο υψηλότερη είναι η θέση, τόσο πιο σημαντικοί γίνονται προφανώς οι περιορισμοί, και αυτό ενθαρρύνεται επίσης από την πολιτική προσωπικού του ΠΟΥ.

Για να δώσω ένα πρακτικό παράδειγμα: Ο ανώτατος επιστημονικός αξιωματούχος του ΠΟΥ, ο λεγόμενος επικεφαλής επιστήμονας του ΠΟΥ, είναι σήμερα κάποιος κ. Jeremy Farrar, και ήταν, πριν αναλάβει αυτή τη θέση, διευθυντής του Wellcome Trust.

Ο ΠΟΥ απέτυχε πλήρως στη διαχείριση του Covid-19

Κατά τη διαχείριση της λεγόμενης πανδημίας του κορονοϊου, ο ΠΟΥ είχε επανειλημμένα αλλάξει τη θέση του, δεν έκανε τίποτα για να διευκρινίσει την προέλευση του ιού, είχε επανειλημμένα προβεί σε μη τεκμηριωμένες και, εκ των υστέρων, τελείως λανθασμένες συστάσεις και έτσι ουσιαστικά πληροί τα κριτήρια της πλήρους αποτυχίας.

Και τώρα υπάρχουν σχέδια για μια νέα συνθήκη για την πανδημία και τροποποιήσεις και συνεπώς μια νέα έκδοση των Διεθνών Υγειονομικών Κανονισμών. Με άλλα λόγια, ανεξάρτητα από την προηγούμενη κακοδιαχείριση, τις επακόλουθες ζημιές και τη συνεπακόλουθη συνενοχή σε ασθένειες και θανάτους, ο ΠΟΥ στοχεύει σε μια γιγαντιαία αύξηση της εξουσίας του με τη νέα συνθήκη για την πανδημία και τη νέα έκδοση των Διεθνών Υγειονομικών Κανονισμών.

Εξάλλου, ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ θα μπορούσε τότε να κηρύξει μια διεθνή κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία πρακτικά αυθαίρετα ως άτομο, χωρίς ανάγκη αιτιολόγησης και χωρίς δυνατότητα ελέγχου, αλλά ταυτόχρονα χωρίς ευθύνη, και με βάση τη νέα έκδοση της συνθήκης για την πανδημία και τους υγειονομικούς κανονισμούς, πρακτικά να υποχρεώσει τα κράτη να υπακούσουν στο νόμο χωρίς το δικαίωμα αντίρρησης, πράγμα που ισοδυναμεί με παράδοση της κρατικής κυριαρχίας σε πρωτοφανή κλίμακα.

Η έρευνα ‘Gain of function’ πρέπει να απαγορευτεί παγκοσμίως

Προπαρασκευαστικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση βρίσκονται σε εξέλιξη, μεταξύ άλλων σε έναν κατάλογο με το όνομα ή περιλαμβάνοντας τη λεγόμενη ασθένεια Χ. Αυτό περιλαμβάνει την έρευνα σε παθογόνους οργανισμούς από τη μία πλευρά και τη δυνατότητα λήψης μέτρων ελέγχου από την άλλη. Δεδομένου ότι πρόκειται για πειραματικές ουσίες, προκύπτει ότι η λεγόμενη έρευνα “Gain of function”, δηλαδή η έρευνα που χρησιμοποιείται για τον εξοπλισμό αβλαβών ή μόνο ελαφρώς παθογόνων παθογόνων, πρέπει να τεθεί διεθνώς εκτός νόμου, να ποινικοποιηθεί και να αποτελέσει ποινικό αδίκημα.

Παρεμπιπτόντως: οι προγραμματιστές των αποδεδειγμένων τεχνητών ιών που είναι γνωστοί ως SARS-CoV-2 έχουν στη συνείδησή τους εκατομμύρια ζωές άμεσα ή τουλάχιστον έμμεσα.

Εξαιρετικά προβληματικές: προσπάθειες λογοκρισίας

Η κατάσταση επιδεινώνεται από την αξίωση του ΠΟΥ να είναι σε θέση να λογοκρίνει την παραπληροφόρηση, την ψευδή πληροφόρηση και την παραπληροφόρηση σε συμφωνία με τον ΟΗΕ και, για παράδειγμα, με την Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με την οποία οι θεσμοί αυτοί θέλουν να ενδυναμωθούν στον καθορισμό της σωστής πληροφόρησης, δηλαδή της λεγόμενης αλήθειας. Με άλλα λόγια, καθορίζουν τι αντιστοιχεί στην αλήθεια. Η ΕΕ έχει ήδη κάνει το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση με την Πράξη για τις ψηφιακές υπηρεσίες τον Αύγουστο του 2023. Αυτό θα καταστήσει κάθε μορφή κριτικής, όσο δικαιολογημένη κι αν είναι, αδύνατη ή τιμωρητέα με νόμο, ανάλογα με την πολιτική αυθαιρεσία.

Με βάση όσα έχω πει μέχρι τώρα, γι’ αυτό και η εισαγωγή ήταν σχετικά μεγάλη, ιδού η εκτίμησή μου:

Αντικειμενικά μιλώντας – και τονίζω αντικειμενικά μιλώντας, αυτό δεν έχει να κάνει με το συναίσθημα – ο συνδυασμός έλλειψης προσόντων, απεριόριστης εξουσίας, δηλαδή απόλυτης εξουσίας επιβολής και ανώτατης παγκόσμιας διοίκησης, αυθαίρετης λήψης αποφάσεων, οικονομικής εξάρτησης από ιδιωτικούς οργανισμούς και κενού ελέγχου και ευθύνης δεν είναι μόνο εξαιρετικά αμφισβητήσιμος, αλλά πρέπει να χαρακτηριστεί ως εξαιρετικά επικίνδυνος για όλους τους ανθρώπους.

Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό να αποτραπούν και οι δύο ανεξάρτητες καινοτομίες, δηλαδή τόσο η νέα εκδοχή της συνθήκης για την πανδημία όσο και αυτή των διεθνών υγειονομικών κανόνων ή κανονισμών υγείας, με όλα τα δημοκρατικά διαθέσιμα, ειρηνικά μέσα.

Η υγειονομική φασιστική κατάληψη της εξουσίας από τον ΠΟΥ διαφαίνεται

Διαφορετικά, υπάρχει ο κίνδυνος μιας πιθανώς μη αναστρέψιμης υγειονομικής φασιστικής κατάληψης της εξουσίας από τον ΠΟΥ, η οποία, σε συνδυασμό με άλλα σχεδιαζόμενα διεθνώς αποτελεσματικά προγράμματα, όπως η ψηφιακή ταυτότητα, το ψηφιακό νόμισμα της κεντρικής τράπεζας (CBDC), ειδικές μορφές αγροτικής μεταρρύθμισης, όπως η κάθετη γεωργία, ο οικοφασισμός και το κινεζικού τύπου σύστημα κοινωνικής πίστωσης, θα έχουν αντίκτυπο σε κάθε άτομο. Λέω ότι θα έχουν και δεν θα έπρεπε να έχουν.

Όσον αφορά το ερώτημα που τέθηκε, αν ο ΠΟΥ έχει την τεχνογνωσία να διαχειριστεί την πανδημία, η απάντηση στα σημεία που περιέγραψα, τα οποία πιστεύω ότι είναι επαρκώς τεκμηριωμένα, είναι όχι μόνο: “Όχι, δεν έχει την τεχνογνωσία!” Αντίθετα, η σχετική αξίωση του ΠΟΥ πρέπει να θεωρηθεί ως πραγματική απειλή και να αποτραπεί με όλα τα δημοκρατικά διαθέσιμα μέσα. Μας αφορά όλους.

Για το λόγο αυτό, όλοι μας πρέπει να εμπλακούμε σε αυτό το ζήτημα. Εύχομαι σε εμάς και στις μελλοντικές γενιές ό,τι καλύτερο σε αυτή την προσπάθεια. Μείνετε ασφαλείς.

Suggest a correction