Η λογοδοσία έχει σημασία: Έρευνα τώρα στο ιταλικό κοινοβούλιο για την ανταπόκριση της χώρας στον Covid-19
Ομιλία της βουλευτού Alice Buonguerrieri – το όνομά της σημαίνει Καλός Πολεμιστής(!) – με αίτημα τη διεξαγωγή έρευνας για το σύνολο της τυραννίας του Κόβιντ στην Ιταλία, καθώς ο πρώην πρωθυπουργός Giuseppe Conte και ο πρώην υπουργός Υγείας Roberto Speranza φεύγουν βιαστικά από την αίθουσα. (Alex Thomson)
Παρά την προσπάθεια φίμωσής της από άλλους βουλευτές, ολοκλήρωσε την ομιλία της θέτοντας έναν μακρύ κατάλογο αναπάντητων ερωτημάτων.
Η Ιταλία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα θα πάρει ποτέ τις αληθινές απαντήσεις, ζητώντας από τους υπεύθυνους να λογοδοτήσουν; Είναι ένα ερώτημα που παραμένει προς το παρόν ανοιχτό, ενώ οι κυβερνήσεις και τα θεσμικά όργανα είναι απασχολημένα με το να ανοίγουν το δρόμο για ενισχυμένους μηχανισμούς ελέγχου.
Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε ενδελεχή έρευνα – όλα τα στοιχεία που δείχνουν τις ανεύθυνες αποφάσεις που οδήγησαν στην ταλαιπωρία και τη βλάβη πολλών πρέπει να αποκαλυφθούν. Τα αναληθή ρεπορτάζ, η λογοκρισία και όλα τα άλλα παραπτώματα που παραβίασαν το κράτος δικαίου και τις ηθικές αξίες πρέπει να έρθουν στο φως – στην Ιταλία και αλλού.
Προκλήθηκαν οι άνευ προηγουμένου καμπύλες υπερβάλλουσας θνησιμότητας στη Βόρεια Ιταλία την άνοιξη του 2020 από την εξάπλωση ενός νέου θανατηφόρου ιού;
Μια επανεκτίμηση των διαθέσιμων στοιχείων δείχνει ότι εμπλέκεται ένας άλλος παράγοντας.
Γράφει ο Dr Τζόναθαν Ένγκλερ
Έχω μάθει τόσα πολλά νέα πράγματα κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών – ένα από τα λίγα, ενδεχομένως το μοναδικό, λυτρωτικό χαρακτηριστικό της “πανδημίας”.
Τα μαθήματα αυτά καλύπτουν πολλούς κλάδους: τεχνολογία, ανοσολογία, ιολογία, επιδημιολογία, στατιστική, φιλοσοφία, πολιτική θεωρία και δημόσιο δίκαιο, για να αναφέρω μόνο μερικά. Ωστόσο, ένας επιστημονικός κλάδος που δεν πίστευα ποτέ ότι θα ήταν σχετικός με την ανασκαφή μου στα πρόσφατα γεγονότα ήταν η γεωγραφία. Ήταν ένα μάθημα που απεχθανόμουν στο σχολείο, αν και εκ των υστέρων μάλλον δεν είμαι μόνος στο συμπέρασμα ότι η κλίση κάποιου για κάποιο συγκεκριμένο μάθημα έτεινε να πηγάζει από το αν σου άρεσε ή όχι ο δάσκαλος, παρά από οποιαδήποτε προσωπική ικανότητα γι’ αυτό.
Τέλος πάντων, αποδεικνύεται ότι η γεωγραφία είναι σήμερα πολύ πιο μαθηματική από ό,τι ήταν όταν τη διδάχτηκα πριν από τέσσερις δεκαετίες. Το έμαθα αυτό από έναν εξελικτικό βιολόγο στην PANDA, με αρκετή ικανότητα πλάγιας σκέψης, ο οποίος με τροφοδοτεί -με στοιχεία- για αυτό που πολλοί θα θεωρούσαν αιρετική σκέψη – ωστόσο ο ίδιος δεν επιθυμεί να βρίσκεται στο προσκήνιο. Ήταν αυτός που έκανε τους υπολογισμούς των αριθμών στους οποίους βασίζεται αυτή η ανάλυση των υπερβολικών θανάτων στη Λομβαρδία.
Επιστροφή στη γεωγραφία και τα συναφή μαθηματικά της. Ορισμένες από τις ερωτήσεις που αρέσκονται να θέτουν οι άνθρωποι που μελετούν τη γεωγραφία είναι οι εξής: σε ποιο βαθμό και γιατί οι διάφοροι τόποι είναι παρόμοιοι ή διαφορετικοί; Ποια διαδικασία τους έκανε να είναι έτσι, και πού και πότε μπορεί να ξεκίνησε αυτή η διαδικασία;
Αυτό έχει προφανή εφαρμογή στην ανάλυση της υποτιθέμενης εξάπλωσης ενός νέου θανατηφόρου ιού σε όλο τον κόσμο από τη Γουχάν, όπως ισχυρίστηκαν οι αρχές ότι συνέβη στις αρχές του 2020. Όπως επισημαίνεται σε διάφορες αναλύσεις (βλ. ενδεικτικά αυτά τα έγγραφα που αναφέρουν δεδομένα από την Ιταλία, τις ΗΠΑ, το Κονγκό και τη Βραζιλία), υπάρχουν ολοένα και περισσότερες ενδείξεις για την εντελώς απαρατήρητη παρουσία του ιού πριν από την υποτιθέμενη ημερομηνία έναρξης της πανδημίας και μάλιστα ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2019. Σχεδόν σε όλα τα έγγραφα που αναφέρουν τέτοια δεδομένα, φαίνεται να έχει διαφύγει η σημασία του γεγονότος ότι δεν παρατηρείται υπερβολική θνησιμότητα μέχρι να κηρυχθεί η κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Αξίζει να σκεφτούμε το εξής παράδοξο: φανταστείτε ότι δεν υπήρχε καθόλου ιός, αλλά ότι για κάποιο άλλο λόγο (οποιοσδήποτε αρκεί) οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να θεσπίσουν μια σειρά μέτρων, μεταξύ των οποίων:
- Να λένε στους ανθρώπους να μην προσέρχονται στην υγειονομική περίθαλψη εάν είχαν βήχα, πυρετό ή άλλα συμπτώματα, τόσο για να “προστατεύσουν” την υγειονομική περίθαλψη όσο και επειδή οποιαδήποτε επαφή με την υγειονομική περίθαλψη θα ήταν πολύ πιθανό να σας κάνει να προσβληθείτε από μια θανατηφόρα ασθένεια.
- Λέγοντας στο προσωπικό υγειονομικής περίθαλψης να απομονωθεί εάν οι ίδιοι (ή σε ορισμένες περιπτώσεις κάποιος από το νοικοκυριό τους) λάμβαναν θετικό τεστ για μια συγκεκριμένη ασθένεια, ακόμη και αν ήταν ασυμπτωματικοί.
- Άδειασμα των κρεβατιών ως προετοιμασία για την “υπερφόρτωση”.
- Τρομοκράτηση και απομόνωση των ηλικιωμένων, ιδίως εκείνων που ζουν σε οίκους ευγηρίας, αρνούμενοι τις επισκέψεις συγγενών και μειώνοντας ή εξαλείφοντας τις προσωπικές επισκέψεις από υγειονομικούς και κοινωνικούς φροντιστές.
- Χρησιμοποίηση ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού καθώς και όλων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των παραδοσιακών καναλιών των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης για την προώθηση μιας υπερβολικής αφήγησης φόβου που απευθύνεται στο κοινό και διαχέεται στους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, ενώ είναι καλά τεκμηριωμένο ότι το άγχος έχει μια σειρά από δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία, συμπεριλαμβανομένης της ανοσοκαταστολής.
- Μαζική κατάχρηση μιας θεραπείας (μηχανικός αερισμός) χωρίς στέρεη τεκμηριωμένη βάση, που είναι πλέον γνωστό ότι είναι εξαιρετικά επιβλαβής.
Η εφαρμογή τέτοιων πολιτικών θα οδηγούσε σε διαμαρτυρίες στους δρόμους με τους ανθρώπους να δηλώνουν ότι “χιλιάδες άνθρωποι θα πεθάνουν σίγουρα”, και αναμφίβολα θα είχαν δίκιο. Είναι αδιανόητο ότι τέτοιες πολιτικές δεν θα είχαν σημαντική σχετική θνησιμότητα. Θυμηθείτε πώς ο πρώην υπουργός Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου, ο Τζέρεμι Χαντ, ενοχλήθηκε από το γεγονός ότι οι (συγκριτικά ηπιότερες) ελλείψεις προσωπικού του NHS το Σαββατοκύριακο αύξησαν μετρήσιμα τους κινδύνους για τους ασθενείς που είχαν την ατυχία να μην αρρωστήσουν κατά τη διάρκεια της εργάσιμης εβδομάδας.
Επομένως, θα πρέπει σίγουρα να είναι λογικό να υποθέσουμε ότι τουλάχιστον ορισμένοι από τους θανάτους που σημειώθηκαν μετά τις κατακλυσμιαίες αλλαγές στην παροχή υγειονομικής περίθαλψης – ιδίως των αδύναμων και των ηλικιωμένων – μπορεί να προκλήθηκαν από πολιτική και όχι από τον ιό. Το ερώτημα είναι: ποιο ποσοστό προκλήθηκε από τέτοιες αλλαγές πολιτικής και ποιο από την εξάπλωση ενός ιού στον πληθυσμό.
Το σηµείο εκκίνησης για την ανάλυση αυτού του ερωτήµατος είναι να αναρωτηθούµε: ποια είναι τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η εξάπλωση ενός ιού είναι η αιτία για τις καµπύλες υπερβολικού θανάτου που παρατηρήθηκαν; Είναι δυνατόν να μετρηθεί η “εξάπλωση” και ποιες θα ήταν οι συνέπειες διαφορετικών ευρημάτων;
Φανταστείτε μια δασική πυρκαγιά που ξεκινά σε μια γωνιά ενός ξερού δάσους, η οποία αναφλέγεται ίσως από κάποιον που αφήνει μια ψησταριά που σιγοκαίει. Θα ξεκινούσε με μία μόνο τοπική συστάδα καύσης, η οποία στη συνέχεια θα μεγάλωνε και θα εξαπλωνόταν με έλικες μέχρι να βρεθεί ένα κομμάτι με κάποιο πιο ξηρό προσάναμμα – οι περιοχές αυτές θα έπαιρναν φωτιά, αναφλέγοντας ίσως κοντινές περιοχές με άμεση επαφή. Περιστασιακά μια σπίθα θα πετούσε ή ένα φλεγόμενο νεκρό κλαδί θα έπεφτε από ένα δέντρο, αναφλέγοντας μια περιοχή λίγο πιο μακριά, και η διαδικασία θα συνεχιζόταν εκεί. Μετά από λίγο, ολόκληρο το δάσος θα φλεγόταν, αλλά μόνο για λίγο, γιατί σύντομα θα έσβηνε μόνο του, αλλά με διάφορες περιοχές να σβήνουν σε διαφορετικούς χρόνους, επειδή οι φωτιές δεν ξεκίνησαν στις περιοχές αυτές την ίδια στιγμή.
Αυτό θα περιμένατε να δείτε όταν μια διαδικασία εξαπλώνεται από μια σημειακή πηγή. Αυτό που ΔΕΝ θα περιμένατε να δείτε θα ήταν ολόκληρο το δάσος να παίρνει φωτιά την ίδια στιγμή και όλες οι περιοχές να σβήνουν μόνες τους ταυτόχρονα. Αν συνέβαινε αυτό, οι περισσότεροι άνθρωποι θα υπέθεταν ότι είχε συμβεί κάτι που επηρέαζε ολόκληρη την περιοχή ταυτόχρονα – και το οποίο δεν βασιζόταν καθόλου στην εξάπλωση – ίσως μια τεράστια καταστροφική πύρινη σφαίρα από μια κοντινή έκρηξη.
Ένα βασικό σημείο σε σχέση με αυτό είναι ότι η επιθεώρηση του σκηνικού μετά το συμβάν δεν βοηθάει και τόσο πολύ στον προσδιορισμό της αιτίας. Φαίνεται παρόμοιο και στα δύο σενάρια – ένα καμένο δάσος. Πρέπει να εξετάσετε μια χρονολογική σειρά, δηλαδή πώς επηρεάστηκαν οι διάφορες περιοχές με την πάροδο του χρόνου, για να βρείτε τα πειστικά στοιχεία της εξάπλωσης.
Ρίξτε ξανά μια ματιά στις καμπύλες θανάτου από όλες τις αιτίες στις 13 διοικητικές περιοχές (εφεξής καλούμενες “επαρχίες” ή “διοικητικές περιοχές”) που αποτελούν την περιοχή της Λομβαρδίας.
Αυτές δεν είναι καθόλου αυτό που θα περιμένατε από την εξάπλωση. Από απλή παρατήρηση αυτό υποδηλώνει ότι στην περιοχή της Λομβαρδίας λειτούργησε μια σχεδόν ταυτόχρονη μη χωρικά εξαρτώμενη διαδικασία. Η προσεκτική ανάλυση αποκαλύπτει ότι οι καμπύλες υπερβάλλουσας θνησιμότητας για το Lodi φαίνεται να ξεκινούν γύρω στις 23 Φεβρουαρίου και για όλες τις άλλες περιοχές αυτό συμβαίνει την 1η ή εντός λίγων ημερών από την 1η Μαρτίου.
Μπορεί όμως αυτό να αποδειχθεί πιο μαθηματικά;
Αποδεικνύεται ότι η απάντηση σε αυτό είναι ναι – χρησιμοποιώντας τη μέτρηση της αυτοσυσχέτισης. Πρόκειται ουσιαστικά για μια στατιστική ανάλυση των χαρακτηριστικών γειτονικών περιοχών, η οποία παράγει διάφορα στατιστικά στοιχεία (το γνωστότερο από τα οποία είναι το “Moran’s I“) που υποδεικνύουν σε ποιο βαθμό τα χαρακτηριστικά αυτά εξαρτώνται χωρικά – δηλαδή πόσο στενά η τιμή του σε μια περιοχή εξαρτάται από την τιμή του σε μια γειτονική περιοχή.
Το χαρακτηριστικό που εξετάζουμε εδώ είναι η υπερβάλλουσα θνησιμότητα. Είναι αξίωμα ότι ένας θανατηφόρος ιός που εξαπλώνεται σε έναν πληθυσμό θα προκαλέσει υπερβάλλουσα θνησιμότητα, εάν η ζημία του προστίθεται στις συνήθεις διακυμάνσεις της ζωής (και του θανάτου), επομένως αυτό είναι ένα κατάλληλο μέτρο – και πολύ καλύτερο από την καταμέτρηση των θανάτων που χαρακτηρίζονται ως “θάνατοι covid”, καθώς αφαιρεί τη μεταβλητότητα που εισάγεται από τις διαφορές στις πολιτική σχετικά με τις δοκιμές, τις αναξιόπιστες εξετάσεις και τις αποφάσεις των γιατρών για την αιτία θανάτου.
Όπως επισημάνθηκε στην ανάλυση της Λομβαρδίας, είμαστε τυχεροί που υπάρχουν εξαιρετικά λεπτομερή δεδομένα ημερήσιων θανάτων για την Ιταλία – στην πραγματικότητα, πρόκειται ίσως για τα πιο αναλυτικά δεδομένα που είναι διαθέσιμα οπουδήποτε στον κόσμο, που δείχνουν καθημερινούς θανάτους σε σχετικά μικρές περιοχές σε όλη την Ιταλία.
Τι δείχνει λοιπόν αυτή η πιο λεπτομερής ανάλυση;
Παρακάτω απεικονίζεται ο αριθμός των ανθρώπων που πέθαναν από όλες τις αιτίες σε ολόκληρη τη Βόρεια Ιταλία (η οποία περιλαμβάνει τη Λομβαρδία) τον Φεβρουάριο.
Οι αριθμοί των θανάτων σε κάθε δήμο με πληθυσμό αρκετά μεγάλο ώστε να παρέχει ουσιαστικά δεδομένα (εκ των οποίων υπάρχουν υπάρχουν αρκετές εκατοντάδες στη Βόρεια Ιταλία) έχουν χρωματιστεί σύμφωνα με τον αριθμό των θανάτων κατά τον μήνα Φεβρουάριο σε σύγκριση με τον μέσο αριθμό που παρατηρήθηκε κατά τα προηγούμενα 5 έτη.
Η αξιοσημείωτη παρατήρηση είναι ότι, όπως θα ήταν αναμενόμενο, ελλείψει πανδημίας, ορισμένες περιοχές έχουν θανάτους λίγο κάτω από το “αναμενόμενο” (γαλάζιο ή γκρι), ενώ άλλες λίγο παραπάνω (πράσινο ή κίτρινο). Αλλά το βασικό σημείο είναι ότι δεν υπάρχουν καθόλου συστάδες.
Υπάρχει η περιστασιακή περιοχή όπου οι θάνατοι υπερδιπλασιάζονται, αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι ορισμένες από αυτές τις περιοχές είναι μικρές και στην πραγματικότητα έχουν συνήθως μόνο έναν ή δύο θανάτους σε ένα μήνα, επομένως ένας ή δύο επιπλέον θάνατοι θα αντιστοιχούσαν σε διπλασιασμό.
Τόσο η έλλειψη υπερβάλλουσας θνησιμότητας συνολικά όσο και η απουσία συστάδων υπερβάλλουσας θνησιμότητας είναι στην πραγματικότητα εντελώς απροσδόκητες υπό το φως των στοιχείων – που τώρα υποστηρίζονται από εργασίες που μελετούν τα αντισώματα και τα δεδομένα των δοκιμών PCR ΚΑΙ τα συμπτώματα – σημαντικής παρουσίας του Sars-Cov-2 τον Φεβρουάριο (και μάλιστα νωρίτερα).
Αυτό το γράφημα, που αναπαράγεται από το πρώιμη φάση της επιδημίας COVID-19 στη Λομβαρδία, Ιταλία, Careda et al,, δείχνει τον εκτιμώμενο ρυθμό αναπαραγωγής που προκύπτει από τα συμπτωματικά κρούσματα στις διάφορες διοικητικές περιοχές της Λομβαρδίας.
Πώς θα μπορούσε ένας φαινομενικά εξαιρετικά μεταδοτικός και θανατηφόρος ιός να έχει εξαπλωθεί σε όλη την περιοχή τόσο πολύ, που η αύξηση των κρουσμάτων προφανώς επιβραδύνθηκε στις περισσότερες περιοχές μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, χωρίς να αφήσει κανένα σημάδι αυξημένων θανάτων στο πέρασμά του;
Αξίζει να εκτιμηθεί ότι η Βόρεια Ιταλία αποτελεί έναν “μικρό κόσμο” με την έννοια ότι όλες οι πόλεις συνδέονται καλά μεταξύ τους. Παρ’ όλα αυτά, οι ίδιες οι πόλεις είναι η καθεμία πολύ συμπαγής. Έτσι, οι περισσότερες επαφές μεταξύ των ανθρώπων θα είναι εντός της πόλης τους στην οποία ζουν, εργάζονται και συναναστρέφονται. Έτσι, η προσδοκία – με βάση την προηγούμενη εμφάνιση ενός παθογόνου ιού ικανού να προκαλέσει αξιοσημείωτη υπερβάλλουσα θνησιμότητα – θα ήταν ότι μερικά από τα σπαρμένα κρούσματα θα ξεκινούσαν πρώτα και θα οδηγούσαν σε συναγερμό στις πόλεις αυτές. Όπως η φωτιά στο δάσος.
Θα υπήρχε επίσης μεγάλη πιθανότητα εξάπλωσης σε γειτονικές πόλεις/δήμους – και πάλι, ακριβώς όπως η πυρκαγιά στο δάσος- θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι οι περισσότερες επαφές που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μετάδοση του ιού προέρχονται από ταξίδια σε μικρές αποστάσεις, ενώ τα ταξίδια σε μεγαλύτερες αποστάσεις αντιπροσωπεύουν κάποια – αλλά μικρότερη εξάπλωση.
Ωστόσο, τον Φεβρουάριο δεν υπάρχει κανένα ορατό μοτίβο που να υποδηλώνει οποιαδήποτε ομαδοποίηση, και ένας αριθμητικός υπολογισμός του βαθμού αυτοσυσχέτισης (ο οποίος μπορεί να παρασχεθεί σε κάθε ενδιαφερόμενο) το επιβεβαιώνει αυτό.
Τι γίνεται λοιπόν με τον Μάρτιο – τον μήνα των συγκλονιστικών καμπυλών υπερβάλλουσας θνησιμότητας;
Εδώ είναι ο χάρτης για τον Μάρτιο:
Με την πρώτη ματιά, υπάρχει ορατή ομαδοποίηση, οπότε θα σας συγχωρούνταν η σκέψη ότι αυτό αποτελεί ένδειξη εξάπλωσης του ιού. Μια στατιστική ανάλυση για αυτοσυσχέτιση υποδηλώνει επίσης εξάπλωση.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι η αυτοσυσχέτιση μπορεί να έχει και άλλες αιτίες εκτός από τη βιολογική εξάπλωση. Κάθε δήμος βρίσκεται εντός μιας μεμονωμένης επαρχίας- οι διαφορές μεταξύ αυτών των επαρχιών στη διαχείριση της υγείας και της κοινωνικής περίθαλψης που επηρέασαν τα ποσοστά θνησιμότητας θα είχαν επίσης ως αποτέλεσμα την εμφάνιση συσσώρευσης. Ωστόσο, αυτό δεν οφείλεται στην εξάπλωση ενός ιού, αλλά μάλλον στις ομοιότητες μεταξύ γειτονικών δήμων στην πολιτική υγειονομικής περίθαλψης λόγω του ότι βρίσκονται στην ίδια διοικητική περιοχή.
Με την προσαρμογή ενός μοντέλου με 2 συνιστώσες – πρώτον τη διοικητική επαρχία στην οποία βρίσκεται ο δήμος και δεύτερον τα ποσοστά θνησιμότητας σε γειτονικούς δήμους – οι επιδράσεις της επαρχίας και του γειτονικού δήμου μπορούν να αναλυθούν χωριστά.
Αυτή είναι η εικόνα του Μαρτίου όταν έχει αφαιρεθεί μαθηματικά η επίδραση της επαρχιακής θέσης:
Η ομαδοποίηση εξαφανίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου όταν λαμβάνονται υπόψη τα επαρχιακά σύνορα (και η στατιστική ανάλυση το επιβεβαιώνει αυτό), πράγμα που σημαίνει ότι το σε ποια από τις 13 επαρχίες στις οποίες ζούσε ένα άτομο ήταν πολύ καλύτερος προγνωστικός δείκτης θανάτου από το αν υπήρχε υψηλό ποσοστό θανάτων σε γειτονικούς δήμους.
Με την υπόθεση ότι η υγειονομική περίθαλψη οργανώνεται ανά επαρχία, το συμπέρασμα μπορεί να είναι μόνο ότι ο τρόπος με τον οποίο παρασχέθηκε η υγειονομική περίθαλψη ήταν σχετικός με το ποσοστό θνησιμότητας και όχι η εξάπλωση ενός ιού, που φυσικά δεν θα σεβόταν τα επαρχιακά σύνορα.
Η παραπάνω συζήτηση καλύπτει την περίοδο κατά την οποία τα ποσοστά θνησιμότητας αυξάνονταν. Ωστόσο, υπάρχουν περαιτέρω υποστηρικτικά στοιχεία που μπορούν να αντληθούν από τον τρόπο με τον οποίο τα ποσοστά υπερβάλλουσας θνησιμότητας μειώθηκαν αργότερα.Θυμηθείτε ότι παραπάνω πρότεινα ότι καθώς η πυρκαγιά στο δάσος έσβηνε, οι συστάδες θα έσβηναν με την πάροδο ενός χρονικού διαστήματος, καθώς ξεκίνησαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Δεν θα περιμένατε να σβήσουν όλες οι φωτιές στο δάσος ταυτόχρονα.
Ωστόσο, οι πυρκαγιές έσβησαν όλες λίγο πολύ ταυτόχρονα στη Λομβαρδία. Τον Μάιο υπάρχει κατάρρευση τόσο στην υπερβάλλουσα θνησιμότητα, όσο και σε οποιοδήποτε χωρικό πρότυπο.
(Μια ανάλυση για τον Απρίλιο – που δεν παρουσιάζεται εδώ – είναι παρόμοια με τον Μάρτιο, καθώς οποιαδήποτε αυτοσυσχέτιση ήταν αδύναμη και οφείλεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στην τοποθεσία της επαρχίας.)
Αξίζει να επισημάνουμε, όπως έκανε ο Michael Senger στο πρόσφατο άρθρο του, ότι οι υποστηρικτές της αφήγησης ότι “ένας νέος θανατηφόρος ιός εξαπλώθηκε από την αγορά θαλασσινών της Wuhan ξεκινώντας τον Δεκέμβριο του 2019” βασίζονται στην πραγματικότητα οι ίδιοι σε χωρική ανάλυση και ομαδοποίηση περιπτώσεων με επίκεντρο την αγορά για να υποστηρίξουν την υπόθεσή τους.Τα παρακάτω προέρχονται από την εργασία τους που δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο του 2022.
Φυσικά, τα αναδυόμενα στοιχεία για την εκτεταμένη προηγούμενη εξάπλωση καταρρίπτουν ενοχλητικά αυτή την υπόθεση με τον ίδιο τρόπο που εγείρουν κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με το τι συνέβη στη Βόρεια Ιταλία.
Συμπέρασμα και τελικές παρατηρήσεις
Η στατιστική ανάλυση της αυτοσυσχέτισης της υπερβάλλουσας θνησιμότητας στη Λομβαρδία την άνοιξη του 2020 αποκαλύπτει πολύ μικρότερη ομαδοποίηση από ό,τι θα αναμενόταν αν υπεύθυνος ήταν ένας ιός που εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την περιοχή. Το μικρό ποσοστό ομαδοποίησης που παρατηρείται φαίνεται να σχετίζεται περισσότερο με τις διαφορές μεταξύ των διοικητικών περιφερειών στις οποίες βρίσκονται οι δήμοι.
Αυτές οι παρατηρήσεις σίγουρα εγείρουν ερωτήματα που χρήζουν απάντησης σχετικά με τις αιτίες των υψηλών ποσοστών υπερβάλλουσας θνησιμότητας στην περιοχή της Λομβαρδίας την άνοιξη του 2020.
Το γεγονός ότι οι υποθέσεις που προκύπτουν από τα δεδομένα της Λομβαρδίας – συμπεριλαμβανομένων των εκτιμήσεων για τα ποσοστά θνησιμότητας λόγω κρουσμάτων και λοιμώξεων – αποτέλεσαν τη βάση των πολιτικών που εφαρμόστηκαν πρώτα στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη συνέχεια επεκτάθηκαν σε όλο τον κόσμο, το καθιστά αυτό ως ένα ζήτημα που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα από τη στιγμή που οι πολιτικές αυτές αναγνωρίζεται πλέον ότι έχουν προκαλέσει καταστροφική μακροχρόνια βλάβη σε μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού με ελάχιστα ή καθόλου διακριτά οφέλη. Μια περίληψη της τρέχουσας κατάστασης των αποδεικτικών στοιχείων για την εξάπλωση του Sars-Cov-2 το 2019 δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο BMJ από μια ομάδα Ιταλών επιστημόνων, συμπεριλαμβανομένης μιας ανάλυσης τους, γιατί το θέμα δεν έχει λάβει την προσοχή που του αξίζει. Αυτή περιείχε ελάχιστη συζήτηση σχετικά με τις επιπτώσεις των ευρημάτων, οι συγγραφείς κατέληξαν ωστόσο ως εξής (η έμφαση προστέθηκε):
Παρά τους τεχνικούς περιορισμούς των διαθέσιμων μελετών πρώιμης προέλευσης, ακόμη και μια απομακρυσμένη πιθανότητα ότι τα θετικά τεστ υποδεικνύουν μια πρώιμη κυκλοφορία του SARS-CoV-2 θα πρέπει να θεωρείται επαρκής για να δικαιολογηθεί η κλιμάκωση της έρευνας σε περισσότερα δείγματα από περισσότερες περιοχές και σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ο χρόνος εξαντλείται: πολύτιμα δείγματα που μπορεί να περιέχουν το κλειδί για την κατανόηση της προέλευσης του SARS-CoV-2 μπορεί να έχουν ήδη καταστραφεί καθώς λήγουν οι ρυθμιστικές απαιτήσεις για το χρόνο φύλαξής τους. Πολλά ακόμη θα έχουν την ίδια μοίρα τους επόμενους μήνες και χρόνια. Τι έχουμε να χάσουμε αν δεχτούμε αυτή την υπόθεση ως βάσιμη διερευνώντας την επειγόντως προτού εξαφανιστούν οριστικά οι πιθανότητες να βρούμε τις απαντήσεις που θα εξηγήσουν πώς προέκυψε αυτή η πανδημία;
…Ας μη χάνουμε τον χρόνο μας σε ανούσιες συζητήσεις! Ας κάνουμε κάτι, όσο έχουμε την ευκαιρία… σε αυτό το μέρος, σε αυτή τη χρονική στιγμή, όλη η ανθρωπότητα είμαστε εμείς, είτε μας αρέσει είτε όχι. Ας το αξιοποιήσουμε στο έπακρο πριν να είναι πολύ αργά! – Περιμένοντας τον Γκοντό, Σάμιουελ Μπέκετ.
Θα συμφωνήσουμε, ενώ παράλληλα υποθέτουμε ότι ο λόγος για την απροθυμία να συζητηθεί το θέμα της εξάπλωσης του 2019 βρίσκεται σίγουρα στην απάντηση στην ερώτηση που σημειώθηκε με έντονα γράμματα στο παραπάνω κείμενο.
Αυτό που μπορεί να χαθεί – τουλάχιστον για εκείνους που προωθούν ακατάπαυστα μια ενιαία αφηγηματική εξήγηση για όλες τις παρατηρήσεις από το 2020 και μετά, λογοκρίνοντας κάθε εναλλακτική άποψη με τη χρήση του οξύμωρου “η επιστήμη έχει αποφανθεί” – είναι η συνειδητοποίηση από τους πολίτες ότι ένα μεγάλο ποσοστό των θανάτων μπορεί να έχει αποδοθεί λανθασμένα σε έναν ιό και όχι στην πραγματική αιτία τους – τη φύση της αντίδρασης στην αντιληπτή απειλή ενός ιού.
Είμαστε στην ευχάριστη θέση να μοιραστούμε τα αρχεία δεδομένων προέλευσης, να εξηγήσουμε πώς μετασχηματίστηκαν από εκείνα που λήφθηκαν από την Ιταλική Στατιστική Αρχή και να περιγράψουμε τη μεθοδολογία μας για τη δημιουργία των παραπάνω γραφημάτων και τη μέτρηση της αυτοσυσχέτισης. Καλούμε κάθε επιστήμονα, ιδίως στην Ιταλία, να επαληθεύσει την ανάλυσή μας.
Ένας συγκεκριμένος τομέας γύρω από τον οποίο θα ήμασταν ευγνώμονες για περαιτέρω πληροφορίες είναι η φύση και η χρονική στιγμή των διαφορών μεταξύ των διαφόρων διοικητικών περιφερειών της Λομβαρδίας όσον αφορά την παροχή υγειονομικής και κοινωνικής περίθαλψης. Υποθέσαμε στα παραπάνω ότι υπήρχαν διαφορές μεταξύ των περιφερειών ως προς αυτό, αλλά περαιτέρω λεπτομέρειες θα ήταν πολύτιμες.
Η έκθεση δημοσιεύθηκε αρχικά τον Σεπτέμβριο του 2022 στο PANDA Uncut Substack
Suggest a correction
